Als je overweegt Miami als reisbestemming te kiezen, dan denk je in de eerste plaats aan de stranden. En dan vooral aan Miami Beach. Want Key Biscayne, dat in het verlengde naar het zuiden toe ligt, is minder goed gekend… Miami Beach is een entiteit op zich, die uit minstens drie duidelijk afgescheiden, toeristische zones bestaat. Die liggen allemaal langs de zandbank waar Collins Avenue over loopt, door enkele bruggen met het vasteland verbonden: Ball Harbour in het noorden, Surfside in het midden en South Beach in het zuiden. Wat bezoekjes betreft kun je de eerste twee alvast van je lijstje schrappen. Buiten enkele chique en dure boetieks langs Ball Harbours Shops’Saks Fifth Avenue is er niets interessants te zien. In South Beach moet je zijn. Daar vind je het hoogtepunt van Miami: het Art Deco District, de enige echte ‘historische’ wijk. Miami Beach dankt zijn ontstaan aan een visionair, John S. Collins, die hier in 1909 een kokosplantage aan de kust kocht. Samen met de gebroeders Lummus, die hun naam gaven aan het park van Ocean Drive midden in de art-decowijk, stortte hij er tonnen zand die ze van een naburig eiland, Key Biscayne, haalden. Zo ontstond de lange, witte strook waar turkooizen oceaangolven af en aan rollen. Al snel kreeg het gebied een verleidelijke reputatie. In 1913 werd de eerste brug over Biscayne Bay ingewijd. De verbinding met downtown was geboren, in de jaren 1940 de belangrijkste toeristische trekpleister van de Verenigde Staten. Langs Collins Avenue krijg je aan de hand van de architecturale stromingen een beeld van de opeenvolgende ontwikkelingen in Miami Beach: van bouwwerken uit de jaren 1920 ten zuiden van South Beach in het art-decodistrict, over hoge buildings met een fiftieslook, tot wolkenkrabbers uit de jaren 1970 die nu worden gerenoveerd. De laan loopt verder naar het noorden. De condominiums, hoge gedemodeerde gebouwen die een karakterloze muur van beton vormen, staan er zij aan zij…

Twintig jaar geleden was nog meer dan de helft van het art-decodistrict vervallen. Met wat verbeelding, een beetje kleur en veel renovatie kon je je nog de schitterende gebouwen voorstellen die er ooit stonden. Vandaag is de situatie helemaal omgedraaid. Er komen steeds meer gerenoveerde gebouwen bij (die vaak omgebouwd zijn tot hotel), waardoor de grenzen van het district nu tot de zuidelijke punt van Ocean Drive, Collins en Washington Avenues lopen, de drie belangrijke parallelle assen tussen Atlantic en Ocean Bay… The Miami Design Preservation League, een plaatselijke vereniging, beheert zowel de renovatie als de promotie van het district en organiseert wandelingen met gids (enkel in het Engels). Je komt er, naast de typische wetenswaardigheden (die geen enkele reisgids je met zoveel enthousiasme en zin voor detail weet te brengen), ook heel wat anekdoten bij de gebouwen te weten. Ambities van ondernemers en vastgoedspeculanten, geniale visies van architecten, de glamour van defilés of de rist films die de stad als decor gebruiken…

Je vindt er zeker je gading in de waslijst aan stijlen, gaande van Modern Zig Zag, Modern Depression of Streamline in pastelkleurtjes of hippere tinten. Een andere mogelijke wandeling is de uitstap georganiseerd door ‘Art Deco Historic District Walking Tours’ die je de art-decowijk van binnenuit laat ontdekken. Achter sommige voorgevels liggen verrassende en schitterende versieringen verborgen. Zo werd het hotel Delano helemaal herdacht door Philippe Starck. De maagdelijke kamers zijn helemaal wit en sober; de inkomhal, versierd met lange overgordijnen (wit natuurlijk) is een echt museum van hedendaags meubilair. Het naburige hotel Sagamore noemt zichzelf ‘Art hotel’. In het minimalistische en witte interieur worden verrassende hedendaagse werken tentoongesteld. Als je liever op je eigen ritme rondwandelt in de stad, dan vind je in het ‘Art Deco Welcome Center’ zeker wat naar je gading. Je krijgt er een mp3-speler, een fiets of zelfs een draagbare telefoon... Nog zo’n bekende laan: Lincoln Road. In de jaren 1920 was dit de ‘5th Avenue van het zuiden’. Na een periode van verwaarlozing is de laan vandaag nagenoeg volledig verkeersvrij gemaakt. Je vindt er opnieuw boetieks, hippe cafés en restaurants. De Espagnola Way, vaak omschreven als een must in Miami Beach, heeft eigenlijk niet veel te maken met de ‘Spanish Village’, zoals de gidsen ons graag willen laten geloven. Espagnola Way, de artiestenwijk, blijft hoe dan ook nog een van de betere voorbeelden van de mediterrane renaissance, een van de vele stromingen binnen de art deco, maar dan zoals ze het in Florida doen. Bij gebrek aan echte bezienswaardigheden kun je er ‘s ‘etnisch’ gaan eten (maar dan niet noodzakelijk Spaans) in een van de vele restaurantjes her en der.