MIAMI, Florida

Het was Julia Tuttle, een weduwe uit Cleveland, die als eerste de mogelijkheden zag van Florida, badend in de zon aan de oceaan maar geteisterd door muggen en vol mangroves. Ze kon spoorwegbaron Henry Flagler overtuigen er een spoorweg aan te leggen. Het was niet lang wachten op de eerste projectontwikkelaars, en ook de toeristen volgden snel. Voor er zwermen ‘snowbirds’, bejaarden die komen overwinteren, en Cubanen neerstreken, schoten in de jaren 1920 hotels en luxueuze huizen als paddenstoelen uit de grond. Er werden eilanden gewonnen op het water, de aarde werd opgehoogd en de eerste art-decohuizen verschenen in South Beach. Maar die bevlieging was snel over en de huizen werden tientallen jaren verwaarloosd. Vandaag echter vormen ze opnieuw het decor van de meest begeerde tropische vakantiebestemming langs de oostkust. Het was pas in de jaren 1980, lang nadat James Bond een duik nam in het zwembad van het Hilton Fontainebleau voor een scène in Goldfinger, dat de ‘wereldhoofdstad van de cruises’ uit een lange slaap ontwaakte, waar ze door de crisis, de concurrentie met Orlando en de reputatie van ‘toevluchtsoord voor bejaarden’ was ingeduikeld. Gefacelift, gerestaureerd, kraaknet… De stad heeft alle beproevingen doorstaan (tot een vreselijke orkaan in 1992 toe) en staat te popelen om je een van de meest verkochte ‘packages’ in de Verenigde Staten voor te stellen…

Er is Miami en er is Miami. ‘Greater Miami & the Beaches’ omvat verschillende geografische entiteiten en een etnische en culturele verscheidenheid die wellicht de belangrijkste ‘plaatselijke’ taal in de meeste wijken verklaart... Spaans met name. Cuba, dat hier vlakbij ligt (iets meer dan 150 km van Key West, in het zuiden van Florida), heeft, lang voor hier de vele golven vluchtelingen toestroomden die genoeg hadden van het Cuba van Castro, heel wat van zijn landgenoten naar Miami en de Keys zien verhuizen. Maar ook de geschiedenis draagt een deel van de ‘verantwoordelijkheid’ voor dit culturele erfgoed. Meer dan 200 jaar geleden wapperde de Spaanse vlag op de eigendommen in Cayo Biscaino (Key Biscayne, ten zuiden van Miami Beach). Dit verklaart meteen waarom heel wat straten nog vaak de naam van Spaanse steden dragen en waarom villa’s nog duidelijk invloeden van Moorse architectuur laten zien, geïnspireerd op de Andalusische paleizen…

Als je overweegt Miami als reisbestemming te kiezen, dan denk je in de eerste plaats aan de stranden. En dan vooral aan Miami Beach. Want Key Biscayne, dat in het verlengde naar het zuiden toe ligt, is minder goed gekend… Miami Beach is een entiteit op zich, die uit minstens drie duidelijk afgescheiden, toeristische zones bestaat. Die liggen allemaal langs de zandbank waar Collins Avenue over loopt, door enkele bruggen met het vasteland verbonden: Ball Harbour in het noorden, Surfside in het midden en South Beach in het zuiden. Wat bezoekjes betreft kun je de eerste twee alvast van je lijstje schrappen. Buiten enkele chique en dure boetieks langs Ball Harbours Shops’Saks Fifth Avenue is er niets interessants te zien. In South Beach moet je zijn. Daar vind je het hoogtepunt van Miami: het Art Deco District, de enige echte ‘historische’ wijk. Miami Beach dankt zijn ontstaan aan een visionair, John S. Collins, die hier in 1909 een kokosplantage aan de kust kocht. Samen met de gebroeders Lummus, die hun naam gaven aan het park van Ocean Drive midden in de art-decowijk, stortte hij er tonnen zand die ze van een naburig eiland, Key Biscayne, haalden. Zo ontstond de lange, witte strook waar turkooizen oceaangolven af en aan rollen. Al snel kreeg het gebied een verleidelijke reputatie. In 1913 werd de eerste brug over Biscayne Bay ingewijd. De verbinding met downtown was geboren, in de jaren 1940 de belangrijkste toeristische trekpleister van de Verenigde Staten. Langs Collins Avenue krijg je aan de hand van de architecturale stromingen een beeld van de opeenvolgende ontwikkelingen in Miami Beach: van bouwwerken uit de jaren 1920 ten zuiden van South Beach in het art-decodistrict, over hoge buildings met een fiftieslook, tot wolkenkrabbers uit de jaren 1970 die nu worden gerenoveerd. De laan loopt verder naar het noorden. De condominiums, hoge gedemodeerde gebouwen die een karakterloze muur van beton vormen, staan er zij aan zij…

Twintig jaar geleden was nog meer dan de helft van het art-decodistrict vervallen. Met wat verbeelding, een beetje kleur en veel renovatie kon je je nog de schitterende gebouwen voorstellen die er ooit stonden. Vandaag is de situatie helemaal omgedraaid. Er komen steeds meer gerenoveerde gebouwen bij (die vaak omgebouwd zijn tot hotel), waardoor de grenzen van het district nu tot de zuidelijke punt van Ocean Drive, Collins en Washington Avenues lopen, de drie belangrijke parallelle assen tussen Atlantic en Ocean Bay… The Miami Design Preservation League, een plaatselijke vereniging, beheert zowel de renovatie als de promotie van het district en organiseert wandelingen met gids (enkel in het Engels). Je komt er, naast de typische wetenswaardigheden (die geen enkele reisgids je met zoveel enthousiasme en zin voor detail weet te brengen), ook heel wat anekdoten bij de gebouwen te weten. Ambities van ondernemers en vastgoedspeculanten, geniale visies van architecten, de glamour van defilés of de rist films die de stad als decor gebruiken…

Je vindt er zeker je gading in de waslijst aan stijlen, gaande van Modern Zig Zag, Modern Depression of Streamline in pastelkleurtjes of hippere tinten. Een andere mogelijke wandeling is de uitstap georganiseerd door ‘Art Deco Historic District Walking Tours’ die je de art-decowijk van binnenuit laat ontdekken. Achter sommige voorgevels liggen verrassende en schitterende versieringen verborgen. Zo werd het hotel Delano helemaal herdacht door Philippe Starck. De maagdelijke kamers zijn helemaal wit en sober; de inkomhal, versierd met lange overgordijnen (wit natuurlijk) is een echt museum van hedendaags meubilair. Het naburige hotel Sagamore noemt zichzelf ‘Art hotel’. In het minimalistische en witte interieur worden verrassende hedendaagse werken tentoongesteld. Als je liever op je eigen ritme rondwandelt in de stad, dan vind je in het ‘Art Deco Welcome Center’ zeker wat naar je gading. Je krijgt er een mp3-speler, een fiets of zelfs een draagbare telefoon... Nog zo’n bekende laan: Lincoln Road. In de jaren 1920 was dit de ‘5th Avenue van het zuiden’. Na een periode van verwaarlozing is de laan vandaag nagenoeg volledig verkeersvrij gemaakt. Je vindt er opnieuw boetieks, hippe cafés en restaurants. De Espagnola Way, vaak omschreven als een must in Miami Beach, heeft eigenlijk niet veel te maken met de ‘Spanish Village’, zoals de gidsen ons graag willen laten geloven. Espagnola Way, de artiestenwijk, blijft hoe dan ook nog een van de betere voorbeelden van de mediterrane renaissance, een van de vele stromingen binnen de art deco, maar dan zoals ze het in Florida doen. Bij gebrek aan echte bezienswaardigheden kun je er ‘s ‘etnisch’ gaan eten (maar dan niet noodzakelijk Spaans) in een van de vele restaurantjes her en der.

In de haven van Bayside vertrekken de boten op uitstap naar Hibiscus, Palm, Star of Fisher Island, hét moment om je (niet echt discreet) aan de zwembaden, tuinen en vaak weelderige villa’s van Julio Iglesias, Gloria Estefan of Sylvester Stallone te vergapen… Een brug verbindt de eilanden Palm, Hibiscus en Star met de MacArthur Causeway die naar Miami Beach loopt. Het is heksenwerk er met de auto te raken, aan elk van de toegangen naar de eilanden staat een bewaker, aan de slagboom moet je het paswoord geven, bewijzen dus dat je bent uitgenodigd of een goede reden vinden om de bewaker te overtuigen je in de straatjes, die nochtans vrij toegankelijk zijn, toe te laten. Wat nu? Neem de fiets. Of maak een wandeling. En stap de bewaker vol zelfvertrouwen voorbij…

Hét oriëntatiepunt van het stadscentrum is Freedom Tower, opgericht in 1925 en opnieuw perzikgeel geschilderd. De toren, die geïnspireerd is op de toren van de Geralda van Sevilla (die uit de 13de eeuw dateert), deed in de jaren 1960 dienst als immigratiecentrum voor de vele Cubanen die op de vlucht waren voor het regime van Fidel Castro en asiel (of ‘Freedom’) aanvroegen in de Verenigde Staten. Sinds 1988 zijn hier kantoren ondergebracht, net als in de andere hypermoderne wolkenkrabbers… Enkele jaren geleden had downtown nog een slechte reputatie, maar tegenwoordig is het er helemaal opgeknapt en makkelijker te bezoeken door de Metromover, een bovengrondse metro die de belangrijkste bezienswaardigheden met Brickell Avenue, de zakenwijk, verbindt. Verdienen ook een tussenstop: - de esplanade van het Metro-Dade Cultural Center, een ruim complex waar je onder andere het Historical Museum of Southern Florida (een historisch museum dat teruggaat tot de periode toen er in Florida enkel nog indianen woonden) en vooral het Center for the Fine Arts (uit de hele wereld) vindt; - tegenover de Freedom Tower: Bayside Marketplace (of Bayfront), een groot winkelcentrum in de openlucht aan de rand van Biscayne Bay, achter de haven van Miami. Je vindt er bijvoorbeeld tal van restaurantjes (met terras), een Hard Rock Café en een Disneywinkel.

Calle Ocho (8ste straat) is de slagader van de Cubaanse wijk Little Havana en wordt vaak omschreven als een must als je in Miami bent. En toch is er niet zoveel te zien, op de enkele muurschilderingen, standbeelden en andere bustes na, die op de Cuban Memorial Boulevard staan (tussen de 12de en de 13de straat zuidwestelijk) en daar gezet zijn ter ere van de helden van het ‘land’. Of nog het handvol Spaanse sterren van de plaatselijke Walk of Fame, net voor de schaakclub waar de oudjes onder het portret van de Zuid-Amerikaanse presidenten druk gebarend hun partijtjes bespreken… De Spaanssprekende gemeenschap maakt ongeveer de helft uit van de bevolking van ‘Groot Miami’. De meerderheid is Cubaans, gevlucht in 1959, het begin van het tijdperk van Castro, of is politiek vluchteling. Velen van hen spreken geen Engels maar blijven hun moedertaal spreken, wat in Miami niet echt een handicap is om werk te vinden. Zowat overal, in hotels, restaurants of elders, wordt Spaans gesproken of toch minstens begrepen…

Coral Gables wordt beschouwd als de chicste wijk van Miami. Er wonen betekent dat je rijk bent. Of bediende... Miracle Mile is de hoofdader; er liggen luxeboetieks waar je vooral juwelen kunt kopen. Hier koopt de jetset zijn trouwjurken en uitzet. Traditie oblige, vooral bij de happy few… Toch heeft deze lange laan niet echt iets bijzonders te bieden, tenzij dan haar reputatie. Loop gerust een eindje door en ga naar het in Spaanse barokstijl opgetrokken hotel Biltmore, dat in 1926 werd geopend en nog steeds bekendstaat als het meest luxueuze hotel van Miami, zelfs al trekken Delano en andere hippe hotels steeds meer beroemdheden en gekroonde hoofden aan. Maar er zijn nog andere troeven: een golfterrein met 18 holes en een van de grootste zwembaden ter wereld. Niet ver daarvandaan ligt de Venetian Pool, die andere aantrekkingspool van het district, een openbaar zwembad in openlucht. Deze kopie van het Canal Grande in Venetië, 100 % kitsch, ligt een beetje verloren in de straten met prachtige gazons en Spaanse namen. Ook in de buurt ligt de universiteit van Miami, met een mooie collectie hedendaagse kunst, maar ook indiaanse, Afrikaanse en oosterse kunst die een ommetje naar het Lowe Museum (Stanford Drive) meer dan waard is. Hier vind je de ‘Footballspeler’, een bekend levensecht beeldhouwwerk in polyvinyl van de hand van Duane Hanson of enkele werken van de grootmeester van de Pop Art, Roy Lichtenstein… (Open van dinsdag tot zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur, op donderdag van 12.00 tot 19.00 uur en op zondag van 12.00 tot 17.00 uur. Toegangsprijs: € 10).

Deze villa werd door industrieel James Deering gebouwd aan de oevers van de baai als zijn winterverblijf. De miljardair, die gefascineerd was door de Italiaanse renaissance, betaalde een fortuin voor deze kopie van een Italiaans paleis uit de 16de eeuw, dat niet minder dan 70 kamers telt. De 1000 arbeiders hadden vijf jaar nodig om het helemaal af te werken. Het paleis werd in 1916 officieel geopend, rondom liggen 4 hectare tuinen versierd met fonteinen en standbeelden… Vandaag is hier een museum ondergebracht. Je kan er de binneninrichting en de marmeren zuilen bewonderen, samen met de (echte) antiquiteiten, die opgesteld staan in 34 kamers. Maar het mooist is wel het uitzicht vanaf de baai op de achterkant van het gebouw. Een stenen eilandje vormt een bootvormig terras dat indertijd bereikt werd met een gondel. Een warwinkel van kanaaltjes en lagunes doorkruiste een deel van het domein, waardoor je je hier echt weg van de wereld moet gewaand hebben. Het domein is nog niet helemaal gerenoveerd, maar een korte wandeling door de tuinen laat je toch vermoeden hoe mooi het hier een eeuw geleden moet zijn geweest. Vizcaya Museum & Gardens: 3251 South Miami Avenue, vlak bij de ingang van de Rickenbacker Causeway, in de richting van Key Biscayne. Dagelijks geopend tussen 9.30 en 16.30 uur. Toegangsprijs: € 12. www.vizcayamuseum.org

Tijd om de (betalende) Rickenbackerbrug over te steken. Daar staan we dan, in het ‘andere’ Miami. Key Biscayne is een eiland dat bestaat uit een attractiepark (het Miami Seaquarium in het noorden, de ‘thuis’ van Flipper de dolfijn…), openbare exotische stranden met palmbomen en een natuurreservaat van 164 hectare waar onder andere de vuurtoren van Cape Florida staat. Die dateert van 1825 en kan rekenen op veel aandacht van toeristen, niet in het minst van de Amerikaanse - dit is voor hen echt oud. De toren werd grotendeels vernield door Andrew, die hier in 1992 doortrok. De orkaan heeft het bos met Australische dennen fors uitgedund. De mooie strook zand aan de rand van het eiland bleef gelukkig voor het grootste deel gespaard en werd al opnieuw aangeplant. Blijf gerust nog wat langer in de Everglades (ongeveer een uurtje rijden van Miami): je kan er o.a. een ritje met de glijboot maken. Maar vooral: geniet van de Keys, ongetwijfeld het mooiste plekje van Florida. Goede reis!

Hoe geraak je er?

Vanuit Brussel zijn er geen rechtstreekse vluchten naar Miami, maar er zijn wel verschillende luchtvaartmaatschappijen die je er tegen een concurrentiële tarief kunnen brengen – op voorwaarde dat je ruim op voorhand reserveert. Kijk ook eens naar de aanbiedingen van Connections (www.connections.be): vb. Brussel – Miami met United Airlines: € 493 (prijzen geldig tot 15/12/2008), H/T, taksen inbegrepen! Op eigen kracht rondreizen in de Verenigde Staten is heel eenvoudig, vooral als je de vluchten en hotel(s) vanuit België boekt. Als je in Miami Beach zelf wil blijven, kan je op de luchthaven een taxi of busje nemen, en vervolgens alles te voet doen of met de bus. Connections heeft zich gespecialiseerd in deze bestemming en kan alles op maat reserveren, zelfs een huurwagen (Belgisch rijbewijs en kredietkaart).

Formaliteiten

Geldige digitale identiteitskaart (tot minstens 3 maanden na datum van terugreis). Opgelet: vanaf 12 januari 2009 moet je je op voorhand via internet inschrijven, in het kader van het nieuwe Electronic System for Travel Authorization (ESTA): esta.cbp.dhas.gov Je vindt er een online formulier (vergelijkbaar met het document dat je aan boord van het vliegtuig ontvangt), dat je moet invullen om toestemming te krijgen (normaal gezien gebeurt dit redelijk snel). De registratie blijft 2 jaar geldig, op voorwaarde dat de geldigheid van je identiteitskaart niet voor die datum vervalt. Nog vragen? Daarmee kan je terecht bij de ambassade van de Verenigde Staten in Brussel: 02 5082111.

Wanneer ga je best?

Het laagseizoen komt overeen met onze zomermaanden, want dat is de warmste periode en dan is er het meeste kans op orkanen. Maar als er dan al een onweer plaatsvindt, is het meestal van korte duur, en komt de zon alweer snel tevoorschijn… De beste periode is dus van december tot april, maar dat is ook de duurste periode om hotels te boeken.

Sowieso in Miami Beach, de meest trendy en exotische kant van de stad. Kies bij voorkeur een van de vele art-decohotels in Collins Avenue, tussen 21st en 5th Street. Daar vind je de leukste wijk van South Beach, nabij Ocean Drive, met de cafés, restaurants en boetieks van Lincoln Road. Hieronder alvast een paar ideetjes die heel ‘art deco’ zijn:

•‘Budget’-prijzen of heel schappelijke prijzen:

-Days Inn Miami Beach: 21st Street. Zwembad. Geen luxe maar de kamers zijn ruim en comfortabel. Vanuit de kamers aan de kant van de oceaan heb je een adembenemend uitzicht! Tel: 001 3055386631. Fax: 305-674-0954. E-mail: Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. . Website: www.daysinn.com

-Het Clay Hotel: op Washington Avenue, op de hoek van Espanola Way. Niet erg rustig dus, maar het is minder duur en vooral populair bij jongeren. Tel: 001-305-534-2988. Fax: 305-673-0346. Website: www.clayhotel.com

-Winterhaven Hotel: ruime kamers, op Ocean Drive. Tel: 001-305-531-5571. Fax: 3055386387. Website: www.winterhavenhotelsobe.com

•Gemiddelde prijzen:

-Catalina Hotel & Beach Club: op Collins Avenue, op een boogscheut van het vorige hotel. Geen zicht op de oceaan, maar kleine, volledig witte designkamers. Zwembad. Tel: 001-305-674-1160. Fax: 3056747522. Website: www.catalinahotel.com

-Chesterfield Hotel: zelfde avenue en zelfde stijl. Jacuzzi. Tel: 001-305-531-5831. Fax: 3055359665. Website: www.thechesterfieldhotel.com

-Marseilles: ingang langs Collins Avenue, maar de achterkant geeft uit op het strand. Kitschdecor, maar ruime en erg comfortabele kamers. Zwembad. Tel: 001-305-538-5711. Fax: 305-673-1006. Website: www.marseilleshotel.com

•Luxe en trendy:

-Sagamore: The Art Hotel, chic en heel erg design. Kamers, suites of duplex met keukenhoek. Zwembad. Directe toegang tot het strand. Tel: 001-305-535-8088. Fax: 305-535-8185. Website: www.sagamorehotel.com

-Delano: ingang langs Collins Avenue, maar de achterkant geeft uit op het strand. Chic, trendy en helemaal wit. Zwembad. Tel: 001-305-672-2000. Fax: 305-532-0099. Website: www.morganshotelgroup.com Onthoud dat het ontbijt nooit is inbegrepen en dat de prijzen sterk variëren afhankelijk van het seizoen en zelfs de dag van de week (goedkoper in de zomer en duurder in het weekend), alsook van het aanbod en de vraag.

Connections heeft ook heel wat hotels in de aanbieding die in de art-decowijk liggen, zoals de Colony (Ocean Drive), Marseilles, Clinton (Washington Avenue), President (Collins Avenue), Albion (bijna op Lincoln Road), Cardozo (Ocean Drive). Prijs vanaf € 75 tot € 110 voor een tweepersoonskamer, in het laagseizoen. Foto's: Hotel Sagamore