Tijdens een reis met deze mythische trein ontdek je indrukwekkende kloven en landschappen die anders moeilijk bereikbaar zijn. Je reist over een stuk van een honderdjarige spoorweg die aangelegd werd voor het transport van fosfaat (er waren veel mijnen in de streek). De stad waar de Lézard Rouge vertrekt, Metlaoui, wordt trouwens "de stad van Philippe Thomas" genoemd naar de Fransman die de fosfaat-afzettingen ontdekte. Nu zijn de mijnen uitgeput, maar men "raapt" het fosfaat nu gewoon van de grond op. Hoewel er aanzienlijk minder fosfaatkonvooien rijden, sporen er naast de Lézard Rouge dagelijks nog 28 treinen over dit traject. De Lézard Rouge-trein kan terugblikken op een boeiende geschiedenis. De trein werd in Bordeaux gebouwd in 1912 en werd in 1945 ge-schonken aan Mohamed Lamine Pacha, de laatste “bey” van Tunesië (zie kadertekst) en de eerste koning die officieel in 1956 de troon besteeg naar aanleiding van de onafhankelijkheid van het land. De vorst gebruikte zijn prestigieuze geschenk om te gaan jagen en om van paleis naar paleis te sporen in het gezelschap van zijn hofhouding. Dit is de reden waarom de Lézard Rouge wagons van verschillende klassen heeft. De meest luxueuze waren de privé-vertrekken van de koning, de minder weelderige wagens waren voor de ruiters en het personeel en andere wagons dienden voor het transport van de paarden en andere dieren. Na de afschaffing van de monarchie in 1957 stond de trein jarenlang in een depot van de SNCFT (Société Nationale des Chemins de Fer Tunisiens) in Tunis. Er werd pas in 1995 beslist om de trein te gebruiken voor originele toeristische excursies. De Lézard Rouge werd gerestaureerd en aangepast aan de nieuwe passagiers. Gelukkig hebben deze ingrepen het unieke karakter en de sfeer van deze oude trein niet aangetast. Nu geniet je aan boord van een adembenemende reis die 1uur en 45 minuten duurt. Kantoor van de Lézard Rouge (Metlaoui). Tel.: (+216) (0)6 241 469. Fax: (+216) (0)6 241 604. Je kan ook terecht in de Tamerza Palace.

De naam van het meer betekent "Verwoest Meer" omdat het vaak droog staat (behalve tijdens de winter door het regenwater). Het bekken van het meer oogt dan als een maanlandschap dat zich schijnbaar eindeloos uitstrekt. Je staat hier te midden van een landschap dat rustig, ongerept en levensloos is. Er staan geen huizen om de serene sfeer te verstoren en geen enkele dier kan hier overleven. Deze “chott” is een zoutwoestijn die 120 km breed is en daarmee één van de grootste van Noord-Afrika is. Destijds boezemde een tocht door dit zoutmeer velen grote angst in: als het voertuig motorpech had of in de modder bleef steken, was het niet denkbeeldig dat de reizigers omkwamen door de verzengende hitte en een gebrek aan water. Nu bestaat dit gevaar niet meer, want er werd een geasfalteerde baan aangelegd door het meer. Het bekken is een inkomensbron voor een deel van de bevolking zoals de arbeiders van het bedrijf "Sahara Sel" dat er jaarlijks zo’n 45.000 ton zout (voor industrieel gebruik) wint. Op de meest fotogenieke plekjes bieden verkopers allerlei souveniertjes aan. Door het spel van de zonnestralen en wolken oogt deze betoverende plek altijd anders: soms kleurt het wit roze, blauw en paars en deze regenboog wordt één met de fata morgana’s. Kunstenaars verfraaien dit vreemde oord door beeldhouwwerken te plaatsen langs de baan. Kortom, een magische reis!