Abderrazak Cheraït ijvert reeds vele jaren voor het behoud en de promotie van Tozeur. Toen hij burgemeester was vaardigde hij bijvoorbeeld wetten uit om de traditionele architectuur van Tozeur te behouden. Zo moeten de gevels van de huizen voor minstens 30 % uit een bakstenen versiering bestaan. Hij maakte de medina van Tozeur wereldberoemd en nu prijkt deze wijk op de lijst van het werelderfgoed van de Unesco. Cheraït opende eveneens het eerste hotel (Alladin) van de stad, en de streek, en hij is de bezieler van het woestijntoerisme. Deze alom gerespecteerde man stichtte ook een museum waar je de plaatselijke cultuur ontdekt. In het museum kom je alles te weten over de geschiedenis, symbolen, volkeren en gebruiken van Tozeur. Het museum is eigenlijk een ode aan het dagelijkse leven van de Tunesiërs. De tentoongestelde voorwerpen vormen een feeëriek geheel en behoren tot de privé-collectie van Aderrazak Cheraït. Let naast het aardewerk, keramiekkunst en typische zilveren voorwerpen op de koffers, voorwerpen die je in elk gezin aantreft. Dit gebruik dateert uit de tijd dat de karavaanreizigers de koffers gebruikten om hun "huis" te vervoeren. De bevolking koos ondertussen voor een sedentair leven, maar bleef aan deze traditie gehecht en verkiest nu "kleinere" koffers om hun huis op te smukken.

Maraboet, meddeb en notaris…

In het museum maak je kennis met enkele belangrijke figuren van het dagelijkse leven. De maraboet is voor de moslims bijvoorbeeld een tussenpersoon tussen Allah en de buurtbevolking. Elke wijk kiest een maraboet. Het gaat om een gerespecteerd en vroom man die na zijn dood in het dorp begraven (zo blijft hij bij de mensen) wordt en niet op een kerkhof. De maraboets worden jaarlijks gevierd: men slacht schapen en doet wensen. Een ander belangrijk personage is de "notaris" die door de gouverneur gekozen wordt voor zijn intelligentie en goede opleiding. Voor er sprake was van een burgerlijke stand moest deze man alle aktes opstellen m.b.t. geboortes, huwelijken en overlijdens. In Tozeur kunnen de burgers nog altijd kiezen tussen gemeentehuis en de "notaris". De "meddeb" is de leraar van de koranschool. Dit religieus onderwijs is niet meer verplicht, maar veel ouders blijven hun kinderen voor ze naar de lagere school moeten (tussen hun vierde en zesde levensjaar) naar de koranschool sturen. De meester prevelt verzen uit de koran (hij kent het heilige boek uit het hoofd) gezeten op een tapijt en had destijds het recht om slechte leerlingen te straffen door met de "falca" op hun voetzool te slaan.

De bey-dynastieën

In het museum ontdek je het appartement van een bey, ingericht met authentieke en bijzonder luxueuze meubels. De eerste “beydynastie” kwam aan de macht na een reeks opstanden. Vanaf 1574 was Tunesië een provincie van het Ottomaans Rijk geregeerd door een pasja. Na een opstand van de Turkse militie verdrong de “dey” (die aan het hoofd van het leger stond) de pasja. De “bey” die verantwoordelijk was voor de administratie (o.a. de staatsveiligheid en de belastingen) nam later de macht van de “dey” over. Hij was de stichter van de eerste “beydynastie” (de familie Mourad) in de 17de eeuw. Hussein Ben Ali sticht de tweede “beydynastie”, de Husseiniten, en neemt de macht van de vorige “beydynastie” over nadat deze het onderspit moest delven na een conflict. Ondanks politieke spanningen en het Frans protectoraat (vanaf 1883) blijven de “beys” het land besturen tot 1957, een jaar na de onafhankelijkheid.

Huwelijksfeest

Een andere belangrijke traditie is het huwelijk. In Tunesië duurt een trouwfeest meerdere dagen. Voor de emancipatie van de vrouwen, een beweging die tijdens de regeerperiode van president Bourghiba ingezet werd, stond het leven van jonge meisjes helemaal in het teken van hun huwelijk. Ze spaarden jarenlang zoveel mogelijk geld om op hun grote dag een droomjurk van prachtige stoffen en peperdure juwelen te kunnen dragen. Ondertussen veranderde er heel veel in Tunesië en nu kan je alle voorwerpen die bij een traditioneel huwelijk horen (tapijten van Kairouan, zilveren schotels, theeserviezen, kleren, juwelen…) huren. Kortom, op haar huwelijksdag moet de bruid een betoverende schoonheid zijn en dit ongeacht haar budget. Henna is zeer belangrijk voor de huwelijksmake-up. Men smeert het bijvoorbeeld in het haar en op de handen van de bruid en op de pink van de bruidegom.

De hamam

Rond je bezoek aan het museum af in de hamam, dat nu dient als openbare badinrichting. Tunesiërs gaan er minstens één keer per week naartoe en elke wijk heeft minimum één hamam. In het museum volg je het parcours van de bezoekers van de oosterse badhuizen. Eerst ontdek je de kleedkamers waar de bezoekers een handdoek krijgen. Vervolgens wandel je naar de zaal waar je alle toxines uitzweet, gevolgd door een koude douche. Daarna is het tijd voor massages die de huid reinigen en een hamambezoek eindigt altijd met een douche.