Fifth Avenue begint aan de Harlem River, een rivier in het verlengde van East River voorbij Ward Island (tussen de Bronx en Harlem). Afgelopen jaren is er sprake van een “Harlem Revival”, een uitdrukking die in de jaren 1920 werd gebruikt voor de culturele ontwikkeling van de “zwarte stad”. Deze wedergeboorte is duidelijk voelbaar in heel de wijk, behalve de straten in het oosten van de buurt tussen 110th en 168th street. De grens van Central Park is het begin van de “zwarte wijk” die voor de jaren 1920 werd bewoond door politici en rijke families van joodse, Duitse en Ierse afkomst. Prestigieuze panden in Hamilton Heights en Audubon Terrace, de Columbia University en de omgeving van het Morningside Park getuigen van het glorierijke verleden van Harlem. Ondertussen hebben yuppies en andere golden boys hun intrek genomen in de wijk, zelfs ex-president Bill Clinton vestigde er zijn kantoor. Het Apollo Theater, waar tal van Afro-Amerikaanse sterren debuteerden, en 125th Street West werden in ere hersteld en zijn mooie uithangborden voor een wijk die te lang als “gevaarlijk” werd beschouwd door toeristen. Jammer genoeg ontsnapt een deel van de wijk aan deze herwaardering. In een aantal verloederde straten (bijvoorbeeld in de buurt van Harlem River) met mooie, maar niet-onderhouden gevels, merk je duidelijk dat Harlem met grote sociale problemen kampt. Je begint je wandeling door de buurt best ter hoogte van het Marcus Garvey Park (de naam van een pan-Afrikaans leider). Tussen East 120th en 124th Street, in het hart van het “historische Mount Morris-district” worden sinds een vijftiental jaar mooie “brownstones” gerenoveerd. De square ligt vlakbij Central Park (en 110th Street) aan de grens van Spanish Harlem waar vooral Latinos, Cubanen, en Dominicanen wonen. De Porto-Ricanen leven hoofdzakelijk ten westen van het beroemde park (denk maar aan “West Side Story”…). In het uiterste noorden van de Museum Mile kan je het interessante Museo del Barrio (de hele Spaanstalige wijk wordt “El Barrio” genoemd) bezoeken. Het museum is ondergebracht in een pand van grote architecturale waarde, want het is een van de laatste “gemeenschappelijke” huizen opgetrokken voor de komst van rijke burgers die er peperdure huizen lieten optrekken aan Fifth Avenue en Central Park.

De groene long van Manhattan heeft naar verluidt 2 gezichten: schilderachtig en aangenaam overdag, maar te mijden na zonsondergang. Ontmoetingen met duistere figuren, moorden en aanrandingen zijn koren op de molen van de zogenaamde stadslegendes die niet allemaal ontsproten aan de verbeelding. Elke zichzelf respecterende New Yorker zal het je zeggen: je moet heel lichtzinnig zijn of zelfmoordneigingen vertonen om in het donker door Central Park te wandelen! Maar overdag zijn de 340 ha grasperken, tuinen, heuvels, rotsen, sportterreinen, bruggen (36), vijvers en meren een uitgelezen plek voor vrijetijdsactiviteiten. Joggers, fietsers en ruiters schuimen er dan de vele paden af. Het park bezit ook een theater, een kasteel in neogotiekstijl, een zoo, 84 monumenten, 2 schaatsbanen, een carrousel uit 1903 die in 1951 van Coney Island werd overgebracht, de grote Reservoir-vijver, de Tavern on the Green (een restaurant), maar ook fonteinen en standbeelden. Een deel van het Metropolitan Museum of Art ligt in Central Park. Niets in dit enorme park is puur natuur: in het midden van de 19de eeuw werd 20 jaar gewerkt aan de aanleg ervan. Het park werd met dynamiet uitgegraven (het grootste deel van de groene oase ligt lager als Fifth Avenue) in de rotsen en er werden bijna 5 miljoen bomen en planten geplant. De investering loonde de moeite: Central Park groeide in een mum van tijd uit tot de tuin van duizenden stedelingen die naar frisse lucht snakten. Naar verluidt ontvangt het park jaarlijks 20 miljoen bezoekers die er komen wandelen, kanovaren, picknicken, zonnen, schaatsen en deelnemen aan activiteiten en rondleidingen georganiseerd door de vereniging voor het behoud van Central Park.