• Ligging: voor de oostkust van Afrika in de Indische Oceaan. Mauritius maakt deel uit van de Maskarenen-eilanden zoals La Réunion, Rodrigues en St.-Brandon.

• Oppervlakte: 1.860 km2.

• Bevolking: ongeveer 1,15 miljoen inwoners.

• Economie: Amper enkele jaren geleden kon Mauritius prat gaan op een zogoed als volledige tewerkstelling. Vandaag heeft de werkloosheid terrein gewonnen (ongeveer 6%) maar is nog altijd lager dan in veel geïndustrialiseerde landen. Suikerproductie blijft voorlopig de voornaamste economische activiteit van het eiland. Dankzij bevoorrechte akkoorden met de Europese Unie zit Mauritius op rozen want het eiland kan nog tot 2008 rekenen op een vaste prijs en rentevoet voor de export naar de E.U. Planters maken zich nu reeds zorgen over wat er hen na 2008 te wachten staat als ze moeten optornen tegen de andere producenten, vooral Indonesiërs, die goedkoop produceren. Veel suikerraffinaderijen hebben reeds hun deuren gesloten en in een aantal velden heeft het suikerriet plaatsgeruimd voor tomaten of anthuriums. Vandaag begint men aan een omschakeling en/of diversificatie te denken en een groot aantal Franse-Mauritianen investeren in het toerisme. Deze economische metamorfose zal onvermijdelijk een aantal andere gevolgen hebben o.a. voor het door de kolonialen geïmporteerde suikerriet dat de bossen verving en 75 % van het grondgebied van het eiland in beslag neemt en een stempel drukt op het landschap. We kunnen ons moeilijk voorstellen hoe het eiland eruit zal zien als het riet plaatsruimt voor bijvoorbeeld serres. Dit gewas was tevens een soort cultureel-historisch bindmiddel dat de demografische geschiedenis voor een groot deel van de bevolking. De in 1970 opgerichte tolvrije zone was de eerste stap in de richting van een diversifiëring door buitenlandse investeerders aan te trekken d.m.v. fiscale voordelen. Dit initiatief stimuleerde de textielindustrie die vandaag de tweede voornaamste economische motor van het eiland is. Qua export heeft de textielnijverheid het suikerriet ondertussen de loef afgestoken. De kwaliteit en het professionalisme van de textielfabrieken van Mauritius leverden deze industrie een uitstekende internationale reputatie op. Toerisme is niet de voornaamste sector van Mauritius. Het kiezen voor kwaliteit remt men de ontwikkeling van massatoerisme automatisch af en sluit een enorme groei in de toekomst zo goed als uit. Er werden natuurlijk nieuwe projecten aan de bevoegde overheden voorgelegd die zich vandaag op het ecotoerisme en wellness (thalasso en andere kuren...) toe te leggen.

Het bewonersaantal van het eiland komt ongeveer overeen met een tiende van de Belgische bevolking. Op het eerste gezicht lijkt dit weinig maar gezien de beperkte oppervlakte dreigt in sommige plaatsen overbevolking. Geen enkele eilandbewoner is een echte Mauritiaan. Het eiland, dat tot de 16de eeuw onbewoond was, werd bevolkt door vier etnieën. Deze leven vandaag samen zonder segregatie maar zich mengen doen ze evenmin. Gemengde huwelijken zijn uitzonderlijk. Voornaamste redenen hiervoor zijn religieuze en culturele verschillen en niet zozeer een of andere raciale kwestie. De hindoe (52 %) en moslim (17 %) Indo-Mauritianen vormen de grootste bevolkingsgroep en kwamen op het eiland aan tijdens het Engelse koloniale regime. Op dat moment kampten de plantages met een enorm tekort aan arbeidskrachten want de slavernij werd in 1835 afgeschaft. Sindsdien tref je de Indo-Mauritianen vooral aan in administraties en ministeries, in de medische en wetenschappelijke sector, in de informatica en de handel. Deze laatste sector delen ze trouwens met de Chinese minderheid (ongeveer 3%) die dankzij hun neus voor zaken een groot deel van de economische activiteit naar zich toe wisten te trekken (o.a in de transportsector). Het Chinese nieuwjaarsfeest legt bijna het volledige eiland lam omwille van gesloten winkels en uitgestelde leveringen. De zwarte of halfbloed creolen (26%) zijn afstammelingen van de slaven die door de Fransen uit Madagascar en de Afrikaanse oostkust geïmporteerd werden. Hun taal is het bindmiddel van de etnische mengelmoes waarbinnen ze een minderheid vormen. Maar op Mauritius, in tegenstelling tot op de Seychellen, wierp het creools zich nooit als officiële taal op. Theoretisch is het Engels de voertaal in de scholen en administraties, terwijl men zich op televisie en de radio vooral in het Frans uitdrukt...

Creolen zijn katholiek en zijn niet, in tegenstelling tot de drie andere etnische groepen, begaan met handel, zaken of politiek. Ze behoren tot de minst welgestelde klasse: de seizoenarbeiders die het suikerriet oogsten, een groot deel van het jaar werkloos zijn en links en rechts wat bijklussen en vissen. De creolen hebben, in tegenstelling tot de Mauritianen van Chinese en Indische origine, weinig culturele en religieuze bakens.Toch klampen ze zich vast aan hun creool-zijn en aan hun kerken waarvan de plaatselijke held Père Laval (die ook zeer populair is in het Canadese Quebec...) tevens goed is voor een wettelijke feestdag. In deze bevolkingsgroep tref je de beste volksmuzikanten en sega-dansers aan. Deze muziek is, in tegenstelling tot wat veel toeristen denken, geen boegbeeld van de Mauritiaanse cultuur. De moderne sega kent wel succes in het buitenland maar op het eiland geniet deze dans niet altijd een even goede reputatie. De artiesten, die bijna uitsluitend voor de hotels en enkele restaurants werken, krijgen geen artiestieke erkenning. Gezelschappen van Indische dansers kunnen wel op respect rekenen. De Frano-Mauritianen zijn met 2% duidelijk in de minderheid maar ze zijn zeer machtig. Hoewel ze officieel geen deel uitmaken van de politieke scène hebben ze de suikermarkt en de gronden in handen. Ze stammen af van de Franse kolonialen die hun domeinen ook na de komst van de Engelsen behielden. Zij behoren tot de rijkste, meest elitaire en gesloten klasse van het eiland. Het eiland Mauritius is een schoolvoorbeeld van een geslaagde multiculturele samenleving. De bevolkingsgroepen leven duidelijk naast elkaar maar verdraagzaamheid en een echt nationaliteitsgevoel bevorderen de onderlinge contacten en vermijden confrontaties, hoewel er zich in het verleden reeds enkele botsingen voorgedaan hebben. De gastvrije en lachende bevolking van het Mauritius is de voornaamste rijkdom van het eiland. Toeristen keren vaak huiswaarts met goede herinneringen en deze positieve indruk is vooral te danken aan de bevolking en niet zozeer aan de droomstranden en dito hotels. We betreuren alvast dat er geen gastenverblijven zijn waar reizigers op zoek naar authenticiteit kunnen neerstrijken om de levenskunst van de bewoners te delen.