Eens je de Temple-wijk via Fleet Street uitloopt, bots je als vanzelf op de indrukwekkende Royal Court of Justice. Tegelijk bevind je je middenin de belangrijkste campus van King’s College, één van de oudste (1829) en grootste universiteiten van het land. Het is hier dat Sophie Neveu en Robert Langdon binnenlopen in de Maughan bibliotheek, op Chancery Lane, in de hoop meer informatie te vinden voor hun zoektocht naar het juiste riddergraf. Net zoals in het boek is de bewuste leeszaal achthoekig, met een grote ronde tafel in het midden. Alleen vind je hier geen theologiewerken, wel medische boeken, want dit is het hart van de geneeskundefaculteit. Bovendien loop je hier zonder lidkaart niet zomaar binnen. Gelukkig zijn er ook georganiseerde bezoeken, met audiogids. In de film werd de bibliotheekepisode trouwens vervangen door een ‘modernere’ scène: de personages voeren hun onderzoek van op de bus, via hun GSM, en dankzij internet.

Hoewel de Notre Dame de France nergens opduikt in de Da Vinci Code, is het toch de moeite er even voor om te lopen. De kerk ligt aan Leicester Place, op een boogscheut van Leicester Square en Chinatown. Charles Faure richtte ze op in 1865, om de arme Franse migrantengemeenschap die in deze achtergestelde buurt woonde, een religieuze thuis te geven. Het gebouw, helemaal uit ijzer, was in zijn tijd een architecturaal curiosum. Nadat het tijdens de Tweede Wereldoorlog was gebombardeerd, bouwde men het in de jaren ’50 opnieuw op. Verschillende kunstenaars werkten het interieur af. Jean Cocteau schilderde er enkele fresco’s, die op nauwelijks één week tijd klaar waren. Toen al was de schrijver, cineast, dichter en tekenaar beroemd, en dus kwamen hele drommen journalisten en nieuwsgierigen kijken hoe hij aan het werk ging. Vandaag zijn het vooral gelovige Franstaligen die de kerk bezoeken.

EEN OUDE TEMPELIERSSITE

Hoe banaal ook, deze kapel doet in meer dan één aspect aan de theorie van Dan Brown denken. Eerst en vooral zou ze gebouwd zijn op een vroegere site van de Tempeliers. Dat zou alvast de ronde vorm kunnen verklaren, ook al legt de parochie die uit door het feit dat de kerk tot theaterzaal werd omgevormd. Andere elementen zijn te danken aan Jean Cocteau, die volgens de Da Vinci Code één van de grootmeesters van de Priorij van Sion zou geweest zijn. Net zoals de vermoorde conservator van het Louvre, Leonardo Da Vinci en nogal wat andere historische figuren…

COCTEAU IMITEERT DA VINCI

Het is algemeen geweten dat Da Vinci, die centraal staat in de roman, een heleboel geheimzinnige codes achterliet in zijn werk. Volgens Dan Brown hebben die te maken met het geheim van de Graal dat Da Vinci moest bewaren. In Notre Dame de France schijnt Cocteau gelijkaardig te werk te zijn gegaan. In een scène die de Kruisiging uitbeeldt, schildert hij een zwarte zon, symbool voor de mysterieuze Priorij van Sion. Ook alomtegenwoordig is de roos, embleem van de Heilige Graal, aldus het boek. Idem dito voor de V-vormen van de afgebeelde lichamen, waarbij de V staat voor het vrouwelijke, zoals Da Vinci dat deed in zijn ‘Laatste Avondmaal’, uitgebreid besproken in het boek en te zien in het Louvre. Daarin zou de Italiaanse meester zichzelf geportretteerd hebben, net als de Franse artiest in zijn fresco… En wat met de geschilderde M op het altaar? Zou het die van Maria Magdalena zijn?