Varkala, 40 km ten noorden van Trivandrum, is voor de inwoners van Kerala al lang een bedevaartsoord. Toeristen beschouwen het sinds enkele jaren als een aangenaam oord om enkele vakantiedagen aan het strand door te brengen. Een eindje buiten het dorpje, op het klif boven een mooie baai, hebben zich een aantal guesthouses, een restaurant en een vijftal winkeltjes gevestigd. Het is een zeer charmant plekje en het pad brengt je naar de top van het klif. Elke avond lopen de terrassen vol, want ze bieden niet alleen heerlijke tropische cocktails aan, maar ook een onvergetelijke zonsondergang boven de Arabische Zee. Een stenen trap daalt af naar het strand waar het bij een rustige zee aangenaam baden is. Bij ruwer weer ben je het beste op je hoede voor de stromingen en de kracht van de golven. Tijdens de moesson palmen de golven die zich tegen de kliffen te pletter storten het strand helemaal in. Het dorp ligt op anderhalve kilometer van het strand en is niet bijzonder interessant. Onderweg naar Anjengo kan je een kijkje gaan nemen aan de Janardhana-tempel. Die is opgetrokken in Kerala-stijl en dateert waarschijnlijk uit de 13de eeuw. Pelgrims kwamen er Vishnu vereren. Je bereikt hem via een lange trap, maar niet-hindoes mogen het heiligdom niet betreden. Ze mogen wel de binnenpleinen van de tempel bewandelen.

Voor deze interessante uitstap neem je het beste een taxi. Anjengo ligt 15 km ten zuiden van Varkala. Langs de kustweg geniet je tussen de kokospalmbomen door schitterende vergezichten op de witte zandstranden en de oceaan. De weg loopt door dorpjes waar je halt houdt om de terugkeer van de vissers mee te maken. Zij trotseren de golven met de eenvoudige prauwen waarin ze naar de volle zee uitvaren. Daar gooien ze de netten uit die ze daarna tot aan de kust trekken, waar de dorpelingen hen een handje helpen om de met vis gevulde netten op het strand te krijgen. Het gewicht van de netten, de kracht van de stroming en de golven maken dit werk bijzonder lastig en de moeite waard om gade te slaan. Het duurt soms enkele uren en vergt de kracht van 20 tot 30 mannen om een net op het droge te krijgen. De kopers wachten op het strand en de veiling begint zodra de vissen (van tonijn tot sardines) uit de netten zijn gehaald. In de dorpen staan huisjes met strooien daken. Vrouwen maken er koord van de vezels van kokosnoten. Ze werken met een eenvoudig maar vernuftig systeem: een fietswiel en twee rails zorgen voor de torsie die de koord zo stevig maakt. Deze koord zal daarna onder andere dienen voor het weven van tapijten. De kokosvezel is zeer waterbestendig en kan dus even-eens aan boord van boten worden gebruikt. Pastelkleurige moskeeën wijzen erop dat de eerste dorpen die je op je weg tegenkomt moslim zijn. Dichter bij Anjengo worden ze katholiek, een erfenis van de Portugese aanwezigheid. Dit Europese volk bezette rond 1600 als eerste het massieve Fort van Anjengo. Vandaag kan je de ruïnes ervan in zwarte lateriet bezoeken, maar verwacht op deze verlaten plek geen gids. Bij de kustlijn staan verscheidene typisch Portugese kerken met witte voorgevels en een ‘onthoofde’ vuurtoren. In de 18de eeuw verjaagden de Britten de Portugezen en richtten in Anjengo de East Indian Company op voor de specerijenhandel. Op het kerkhof van het fort tref je Britse graven aan; het oudste dateert van 1704. In Anjengo is het strand de moeite waard door het schouwspel van de honderden bootjes die zij aan zij op het strand liggen met de boeg naar de zee gericht. Ze dragen zeer Portugese en katholieke namen zoals Bom Jesu, Bartolomeu, Antonio… ’s Morgens maak je ook hier veel kans om de terugkeer van de vissers bij te wonen: een niet te missen tafereel!