Onze reportages
 |
 |
 |
LEKKER GUADELOUPE, OP ONTDEKKING IN EEN INVENTIEVE EN KLEURRIJKE KEUKEN
Wat reizen telkens weer zo leuk maakt, is dat je bij aankomst een heel nieuwe culinaire wereld wacht. Cultuur vanuit een andere invalshoek, zeg maar. Persoonlijk heb ik een zwak voor de tafelgeneugten. Op reis gaan betekent voor mij net zo goed nieuwe smaken ontdekken. Ik geef het toe, op dat vlak ben ik in Guadeloupe zwaar verwend. Delphine Simon Guadeloupe is een Frans overzees departement, maar je voelt je hier helemaal niet in Frankrijk. Als we er even de kaart bijnemen, zien we twee grote eilanden die samen een vlinder vormen. De rechtervleugel heet Grande-Terre en de linkervleugel Basse-Terre. De hele eilandengroep is synoniem voor helderblauw water, paradijselijke stranden en groene bossen. Het ‘Parc National de Guadeloupe’ (op Basse-Terre) telt een vulkaan, watervallen en weelderige vegetatie zo ver het oog rijkt. Nog een van de grote troeven van deze bestemming is de gastronomie. Accra en lolo’s
Ver hoef je niet te zoeken naar een van de culinaire specialiteiten van de archipel: accra’s, kleine visbeignets (vaak van kabeljauw) met kruiden of piment. Vermeld zeker hoe pittig je je beignet wilt! De kleine hapjes blijven niet lang op je bord liggen. Je vindt ze in alle restaurants, als voorgerecht of aperitiefhapje. Op elke straathoek en op het strand vind je wel een lolo, een typisch kraampje. Ik vond ‘Le Nouveau Coucher de Soleil’ in Malendure, Basse-Terre, ideaal voor een lunchpauze na een ochtend op het water en handjes schudden met schildpadden. Die zie je verrassend dicht bij de kust in het Réserve Cousteau. Een stoofpotje van Creoolse cultuurProeven van de lokale keuken is als een reis door de wereld en de geschiedenis. De Creoolse keuken is namelijk een mooie mix van verschillende culturen die doorheen de eeuwen op het eiland regeerden: de Fransen, de Europeanen die hier aan het eind van de 15de eeuw aan wal gingen en de plaatselijke Indianen verjoegen, de Afrikanen (vanaf de 17de eeuw de slaven op de suikerrietplantages van de blanken), de Indiërs die de slaven op de plantages vervingen toen de slavernij in de 19de eeuw werd afgeschaft. Al die invloeden samen toveren kleur en smaak op je bord. Bovendien zijn de porties altijd ruim bemeten, ook leuk. Widdy’s: stijl op je bord
In het haventje Saint-François (oosten van Grande-Terre) ben ik mijn hart verloren aan een restaurant, waar je stijlvolle Creoolse gerechten proeft. Ik bedoel echte gastronomie, want chef Ruddy (in het Creools heet hij ‘Widdy’) kiest zijn producten met zorg uit. Hij volgt de seizoenen en kiest steevast voor kwaliteit. Er staan dus niet altijd langoesten op het menu, maar voor mij is dat een bewijs van kwaliteit. Als je hier langoesten eet, dan weet je ook zeker dat je de beste op je bord krijgt.
Nadat hij zijn producten heeft uitgekozen, voegt de chef er zijn eigen magie aan toe. Wij kregen een trio van tonijn. Resultaat: drie bereidingswijzen (rauw, half gebakken en gebakken) en een explosie van smaken bij elke hap die je in je mond stopt. Voor het voorgerecht kies je misschien een ceviche van vis en sint-jakobsschelpen met oude ti Punch en een mousse van langoest. Vleesliefhebbers zijn in de wolken met een rundertartaar met lokale kruiden of eendenfilet geflambeerd met oude rum! De grote troeven van dit restaurant zijn de rustige ligging (in de jachthaven) en de sympathieke chef, die volgens sommigen wel wat weg heeft van Will Smith. Hij werd geboren op het naburige eiland Marie-Galante en leerde de kneepjes van het vak in een aantal Parijse restaurants. Met al die ervaring op zak opende hij daarna zijn eigen restaurant op Grande-Terre.
Na de maaltijd neemt de gastheer je mee naar een café vlakbij, waar je nog een laatste glas rum krijgt (de traditionele drank van het eiland) en meedeint op het ritme van de trommels en de djembés. Op dinsdagavond komen allerlei muzikanten samen in de straten van Saint-François om muziek te maken. Het zijn de dansers die het ritme bepalen, niet omgekeerd. In het licht van de volle maan improviseren toeristen en stedelingen een paar danspasjes uit alle hoeken van de wereld. De Maîtres Restaurateurs van GuadeloupeKooktalent kent geen grenzen, daarvan is Ruddy het levende bewijs. Guadeloupe telt 19 chefs die zichzelf ‘Maîtres Restaurateurs’ mogen noemen, een verdienste die de Franse staat toekent aan professionele koks met een passie voor hun streek en die aan strikte eisen voldoen. Zo moeten ze met verse, authentieke producten uit de korte keten werken en alle gerechten op de kaart moeten vers bereid worden. De titel is een kwaliteitslabel voor de klanten. De lijst met bekroonde chefs is te vinden op www.maitresrestaurateurs.fr. De geuren van de avondmarkt
Als je Guadeloupe ook graag op culinair vlak leert kennen, plan je een bezoekje aan de avondmarkt. De hele week is er altijd wel ergens een avondmarkt te vinden, meestal tussen 5 en 10 uur ‘s avonds. Je snuistert er tussen ambachtelijke producten, exotisch fruit (roze banaan, carambola en vanillepeultjes) en kruiden en je stopt hier en daar bij een eetkraampje, ook al kom je net van tafel. Want ja, je kunt haast niet weerstaan aan de heerlijke geuren die hier ronddrijven. Op de avondmarkt van Sainte-Anne (Le Gosier) proefde ik een specialiteit van het eiland: de hartige paté, uit het vuistje of als volwaardig gerecht met een salade en tomaat. De paté is meestal gemaakt van krab, langoest, kabeljauw of kippenworst. Je kiest zelf wat je lekker vindt. Probeer het, je zult er geen spijt van krijgen.
Ben je eerder een zoetekauw, dan trek je naar de verkoopsters die zelfgemaakt kokossorbet aan de man brengen. Met veel geduld maken zij dit overheerlijke dessert, ze moeten minstens twintig minuten aan de hendel draaien voor ze resultaat krijgen. De ingrediënten zijn dan weer heel eenvoudig: ijs, kokos en zeezout. Een paar van mijn lievelingsgerechten, -vruchten en -drankjes
VOOR MEER INFO: www.lesilesdeguadeloupe.com
|
| Laatst aangepast op vrijdag, 25 januari 2019 16:25 |
