De Camargue op het ritme van het water...

Of het nu met de auto is, te paard, op de fiets of zelfs met de boot, langs het Canal du Rhône in Sète of mooier nog langs de Petit Rhône: de Camargue is een streek die zich heel gemakkelijk laat ontdekken. Op het water gaat het weliswaar wat trager, maar het is bijzonder aangenaam dit vlakke land op die manier te doorkruisen. Zeker als je weet dat water toch een van de symbolen van de streek is... Bovendien kun je aan elke aanlegsteiger wel een mooie wandel- of fietstocht maken (je fiets neem je gewoon mee aan boord), al dan niet naar een van de vele bezienswaardigheden: Aigues-Mortes, het regionaal natuurpark de Camargue, Salin-de-Giraud, de duinen aan de kust, Les Saintes-Maries de la Mer,... Of misschien ga je wel helemaal tot in Arles, de beroemde stad uit de oudheid…

Dit ongerepte stuk aanslibbingsgebied heeft een lange haat-liefdeverhouding met water - het water van de moerassen, van de rivier de Rhône en van de zee… Door de natuurlijke ligging leek de streek voorbestemd voor de rijstteelt, maar het is een veel tragere activiteit die het gebied zijn naam gaf: het fokken van stieren en prachtige witte paarden, de ‘camargues’. Het waren in de eerste plaats de pelgrimstochten, de rijstteelt en de zoutpannen die zorgden voor het voortbestaan van de streek. Maar de naam roept vooral het beeld op van wilde kudden, stierengevechten en flamingo’s, het symbool van de streek, dat voor het grootste deel regionaal natuurpark is geworden en veel bezoekers trekt. Toch heeft de Camargue, naast het ecotoerisme dat heel belangrijk is voor de plaatselijke economie, nog andere troeven: cultureel, artistiek en historisch, want Arles en Aigues-Mortes liggen hier vlak bij. En vergeten we de charme van Les Saintes-Maries-de-la-Mer niet, de grootste aantrekkingspool hier in de buurt. De Camargue bestaat eigenlijk uit de delta van de Rhône die zich net voorbij Arles in twee splitst, waardoor dit merkwaardige gebied ontstond uit het slib van de rivier, door de zee uitgesleten strandwallen en lagunes. Water, wind en grote vlaktes zijn de constanten in dit landschap, waar vooral vogels (er zijn meer dan 300 soorten geteld), kikkers en verschillende zoogdieren wonen. Maar vergis je niet: dit landschap is helemaal aangelegd. Sinds 1860 is het de mens die het gebied, op de stranden na, met dijken, irrigatie- en draineringskanalen van de rivier en de zee heeft geïsoleerd. Daardoor kon men er ook kudden laten rondlopen (en dus vee telen) en zout winnen. Door de monding van de Rhône is het strand hier immens. In het oosten in Salin-de-Giraud en in het westen in de buurt van Aigues-Mortes liggen kustduinen en zilte of brakke meren. De zoetwatermoerassen, waar riet is aangeplant, en de weiden voor de stieren en paarden overstromen vaak in de winter. Zeekraal vervangt er het weidegras; er groeien tamarisken, jonge olmen en witte populieren. Daarnaast verandert het landschap in functie van de teelt: rijst in het oostelijke gedeelte en wijngaarden meer naar het westen toe.