Het Bois du Cazier

Deze plek was getuige van de grootste mijnramp in de geschiedenis van België. Bijna werd ze met de grond gelijk gemaakt, maar dankzij een plaatselijke vzw en de Italiaanse gemeenschap gebeurde dat niet. Sinds 1990 is het geheel geklasseerd als historisch monument.

Het bezoek begint bij het gebouw waarin zich de ‘Espace 8 août 1956’ bevindt, genoemd naar de datum van de ramp. Wie hier binnenkomt, waant zich 50 jaar terug in de tijd: daar zorgen de reconstructies voor, onder andere van een filmzaal van vroeger. Men speelt er fictiefilms en documentaires over de mijnen, over de werkomstandigheden in de 19e eeuw, de immigratie en integratie van buitenlandse mijnwerkers,… Er werd ook een mijnwerkershuisje gereconstrueerd en de rechtszaal waar destijds het proces plaats vond. Op beeldschermen kan men kijken naar reportages van destijds, gemaakt door de verschillende televisiekanalen die toen ter plaatse waren. Een fototentoonstelling tenslotte toont mijnwerkers en families van de slachtoffers van de ramp. In het gebouw ernaast bevindt zich het Industriemuseum. Daar worden de verschillende etappes van de industriële revolutie uiteengezet: de steenkoolmijnen, de staal- en glasindustrie, de mechanische en elektrische constructies, de chemie en de drukkunst. De getuigen van die periode staan hier uitgestald: stoommachines, een walsmachine uit de 19e eeuw en een authentieke elektrische tram uit 1904, die nog echt heeft rondgereden in Charleroi. Samen maken ze dit museum tot een ontroerende plek vol geschiedenis. In het forum, de oude machinezaal, worden culturele evenementen en tijdelijke tentoonstellingen gehouden. Bij het o zo bekende hek, dat bij velen voor altijd in het geheugen staat gegrift, werd een herdenkingsmonument opgericht. De naam van elke omgekomen mijnwerker staat erop: samen vormen ze een sliert rond de herdenkingssteen. Elke naam is geschreven in de taal van het land van oorsprong: men vindt er dus het Latijns, Grieks, cyrillisch en Arabisch alfabet. Rond de site van wel 26 ha groot liggen drie terrils, waar geregeld wandelingen worden georganiseerd. Sinds de herfst van vorig jaar is er ook een herinneringsdreef, met bomen die door hun aantal en oorsprong verwijzen naar de twaalf landen die in deze ramp mannen hebben verloren.