Buenos Aires Hoofdstad van de tango

Met 11 miljoen inwoners en talrijke wijken is Buenos Aires qua oppervlakte en bevolkingsdicht-heid de derde grootste stad van Latijns-Amerika. De in 1536 gestichte stad was nochtans lang een mijnstad die het pas in 1880 tot federale hoofdstad bracht. Buenos Aires, oorspronkelijk een haven-stad, draagt de sporen van een bewogen en soms tragische geschiedenis. Deze miljoenenstad bezit nochtans een onmiskenbare charme dankzij de pittoreske barrios waar de tango en een zweem van nostalgie nooit veraf blijken. Deze droefheid is nog tastbaarder sinds de zware economische crisis die de breuk tussen arm en rijk nog heeft vergroot. Deze dramatische situatie komt de beurs van de toeristen dan weer ten goede: hun koopkracht werd er maar liefst drie keer groter door. Hoewel Buenos Aires enorm groot is, is het geen onbegonnen werk om de stad te bezoeken. De voornaamste bezienswaardigheden zijn enerzijds de grote gebouwen en anderzijds de sfeervolle, historische wijken op mensenmaat boordevol herinneringen: Maradona, Carlos Gardel, Evita Peron, Carlos Thays en de architecturale grootschaligheid van eind 19de en begin 20ste eeuw… Buenos Aires is een stad waarvan je gaat houden en die Europeser oogt dan de meeste Zuid-Amerikaanse steden. Dit is een metropool die de ontdekking waard is alvorens naar andere en totaal verschillende oorden door te reizen zoals: de watervallen van Iguazú, de Andes in het noordwesten en Patagonië, het meest zuidelijk gelegen gebied ter wereld (na de Zuidpool natuurlijk).

De Portugezen waren de eersten die een poging ondernamen om zich op de oevers van de Rio de la Plata te vestigen, maar het waren de uiteindelijk de Spanjaarden die er in 1536 onder leiding van conquistador Pedro de Mendoza een kolonie stichtten in het zuiden van de huidige stad. Ze verlieten de nederzetting echter amper enkele jaren later onder druk van de niet aflatende aanvallen van inheemse stammen. De door de eerste Spanjaarden achtergelaten kuddes bleven maar groeien en waren een waar geschenk voor de volgende golf van conquistadores die in 1580 aan wal gingen. De aanwezigheid van deze dieren en vruchtbare gronden spoorden de nieuwkomers aan om zich op deze plaats te vestigen. Het dorpje werd Santissima Trinidad y Puerto Santa Aria de los Buenos Aires gedoopt en de huisjes werden opgetrokken in bakstenen (bij gebrek aan een rotsachtige ondergrond). Tot de revolutie die de onafhankelijkheid van Spanje met zich zou brengen in 1816 bloeide de stad langzaam open. Lima was de voornaamste koloniale haven van Zuid-Amerika. De stad dankte haar demografische en economische ontwikkeling vooral aan de landbouw en niet zozeer aan de havenactiviteiten, maar na de onafhankelijkheid kende de haven zo’n snelle ontwikkeling dat de inwoners van Buenos Aires de bijnaam Porteños kregen. Toen de stad in 1880 federale hoofdstad werd, was er een toevloed van immigranten (vooral uit Italië en Spanje) en werden er grootse gebouwen opgetrokken (eerst in Italiaanse en daarna in Franse stijl). De lanen kregen de afmetingen en de allure van de Hausmanlanen in Parijs, terwijl de stad bleef groeien door de uitbreiding van de spoorweg en de ontwikkeling van het openbaar vervoer (de eerste Zuid-Amerikaanse metro werd trouwens in Buenos Aires gebouwd). Weinig steden kenden een even plotse groei als Buenos Aires, dat tussen 1880 en 1914 een ware gedaanteverwisseling onderging. De bevolking verdubbelde op tien jaar tijd, bedrijven schoten als paddestoelen uit de grond en de maritieme handel kende een uitzonderlijke groei. Resultaat van deze adembenemende groei was dat de Argentijnse hoofdstad de belangrijkste stad van Zuid-Amerika werd. De middenklasse genoot er een levensstandaard die vaak beter was dan in vele Europese hoofdsteden. Een dergelijke economische groei kon niet blijven duren. Politieke crisissen en sociale onlusten veroorzaakt door te grote migratiestromingen van werkzoekenden dompelden de stad langzaam maar zeker in een crisis.

De Argentijnse hoofdstad, waar meer dan een kwart van de Argentijnse bevolking woont, kreeg het zwaar te verduren. Van 1976 tot 1983 kende het land een wrede militaire dictatuur, tijdens dewelke duizenden Argentijnen spoorloos verdwenen. Buenos Aires werd jarenlang geplaagd door talrijke betogingen en allerhande sociale onlusten. Op de Plaza de Mayo vinden trouwens nog dagelijks betogingen plaats. De dwaze moeders van de Plaza de Mayo komen er elke woensdag samen en de piqueteros verzamelen er zich elke donderdag. De Porteños lijden zoals alle Argentijnen onder de zware economische gevolgen veroorzaakt door de loskoppeling van de nationale munt van de Amerikaanse dollar. Deze zware crisis betekende hopeloos financieel verlies voor vele middenklassers en vergrootte de kloof tussen arm en rijk. De sloppenwijken achter het Retiro-station zijn heuse, permanente favelas geworden en bewijzen dat de stad aan het verpauperen is. Ondanks de economische crisis en de zichtbare gevolgen ervan kreeg de stad een facelift: monumenten werden gerestaureerd en er werden gloednieuwe gebouwen opgetrokken (vooral aan de Rio de la Plata, in de buurt van Puerto Madero). Voor reizigers en toeristen is een verblijf in Buenos Aires financieel voordelig. Sinds de devaluatie van de peso kost een verblijf in een recent en goedgelegen driesterrenhotel zo’n €20/dag met ontbijt en komt een enorme Argentijnse steak op amper €3 neer.