WIJ HEBBEN HET UITGEPROBEERD: OVER DE LAGUNE VAN VENETIË MET EEN BOOT ZONDER VAARBEWIJS

Dit was ongetwijfeld een van de mooiste ervaringen die we met ons gezin hebben beleefd. Eind september stonden we aan het roer van onze eigen Pénichette, die we voor een weekje huurden bij Locaboat. We waren er helemaal klaar voor om de lagune van Venetië en de vijftien eilanden te verkennen. Een vaarbewijs heb je niet nodig om deze comfortabele woonbootjes te besturen. Zin in fabelachtige ontdekkingen en een adembenemend zicht vanaf het water op de Dogenstad?

Afspraak zaterdag bij Locaboat op het eiland Chioggia, dat met een aantal bruggetjes verbonden is met het vasteland. Welkom op de boot! Een Pénichette met 3 tweepersoonskajuiten (elk met een eigen wc en douche), een salon met kleine stuurhut, een perfect uitgeruste keuken. Op het dek ontdekken we een tweede stuurhut naast een buitensalon met prieel voor wat beschutting tegen de zon, want vergis je niet, ook in de herfst is het weer in Venetië lekker zacht. Wat een luxe.

Enkele medewerkers van Locaboat helpen ons om de bagage aan boord te krijgen, leggen ons de beginselen uit van het varen in de lagune, nemen ons mee op een kort stukje om het vooruit en achteruit varen onder de knie te krijgen en vertellen ons hoe we de gekleurde palen moeten volgen wanneer we ons op de kanalen wagen. Tot slot krijgen we een kaart en een gidsje met de bezienswaardigheden die we niet mogen missen en alle praktische informatie: waar meren we aan voor de nacht, waar halen we water en elektriciteit, welke restaurants langs het water hebben een aanlegkade, welke noodnummers kunnen we bellen…

Picknicken en duiken in de lagune bij het 'spookeiland'

Van onze eerste avond in Chioggia maken we gebruik om wat mondvoorraad in te slaan in het mooie historische centrum. En dan zijn we weg! Amper 2,5 uur varen over rustige kanalen, langs visserswijken en veelkleurige huizen en we staan in de Eeuwige Stad. We komen niet alleen vissersboten tegen, maar we zien ook vissershutjes op palen. In de verte ligt het het eilandje Poveglia. Er staat slechts één gebouw: een verlaten rusthuis. Het verhaal wil dat het hier spookt, maar daar merken wij niets van. Wij zien enkel Venetianen die hier komen zonnen, picknicken en genieten van de rust.  Niet iedereen gaat aan land. Sommige bezoekers haken hun boten aan elkaar en lopen bij vrienden of familie langs, alsof het een uitje in het park is. Ze duiken in het water en omdat het zo warm is, gooien wij ook het anker uit en maken we onze voeten nat... Paradijselijk is het hier.

Het uitzicht op Venetië vanaf het water: schilderij van een meester!

Aan het eind van de middag gaat het richting Venetië. We varen langs het Lido, een kuststrook van 12 km tussen de lagune en de Adriatische Zee en het grote strand van Venetië. Aan het fijne zand liggen belle-époquewoningen en -paleizen, zoals het Grand Hôtel des Bains waar de film Morte a Venezia van Visconti gedraaid werd. Het Lido is een van de weinige eilanden in de lagune waar je kunt fietsen. Neem je fietsen mee aan boord en geniet ervan, dat doen wij ook. De andere eilanden kun je enkel te voet bezoeken. Met al de bruggetjes en kanalen die je over moet, is dat geen slecht idee.

Tot slot varen wij om het eiland La Giudecca en het legendarische hotel heen, dat op het uiterste puntje van het eiland ligt (het Cipriani, waar je een suite in een weelderige tuin huurt voor minstens € 800 per nacht!). Aaa ... Daar is ze dan, Venetië! We krijgen de stad voor het eerst helemaal te zien: het piazza San Marco, het Dogepaleis, de Brug der Zuchten, het hotel Danieli (ook al zo'n klepper), de Campanile, de Torre dell'Orologio… Het fraaie uitzicht op de dogenstad lijkt wel het kunstwerk van een meester en de stad baadt in het zachte avondlicht. Op de voorgrond en overal om ons heen: een ballet van vaporettos (busboten), gondels en taxiboten die langs de jachten van miljardairs en cruiseschepen varen. Het kost hen geen moeite om onervaren kapiteins als wij te ontwijken. We komen ogen te kort en weten niet waar eerst gekeken... Zo mooi is het hier.

Zoals de Venetianen...

Voor € 100 kunnen we de nacht doorbrengen in de jachthaven van San Giorgio Maggiore, tegenover het piazza San Marco. Maar dat doen we niet. We beslissen nog een kwartiertje verder te varen langs de Serenissima, helemaal tot bij het jachthaventje van Sant’Elena (€ 50 per nacht voor de boot, met water, elektriciteit en wifi inbegrepen), zodat we toch in Venetië overnachten en de stad straks te voet kunnen induiken.

Vanaf vanavond voelen we ons echte Venetianen! Een steenworp van waar we aangemeerd liggen, proeven we pasta's en gnocchi in de leuke trattoria's in het parc delle Rimembranze met gazonnetjes langs de lagune. Op het speelterrein sluit onze jongen van twee vriendschap met de kinderen uit de wijk, vreemd genoeg nog bijna helemaal toeristvrij. De volgende ochtend staat helemaal in het teken van een lange wandeling langs het water, helemaal tot bij het piazza San Marco. Na de middag keren we langs de sestieri (wijken) San Marco en Castello, een van de authentiekste en gezelligste van de hele stad, terug naar onze Pénichette.

Na vier dagen hebben we Venetië nog niet helemaal gezien! Deze keer gaan we voor anker bij Locaboat op het eiland Vignole, waar wij als klant gratis mogen liggen en water en elektriciteit krijgen. De kade ligt aan een beschut kanaal, geen wind betekent geen golven. Dat belooft een rustige nacht te worden. Het comfort is vergelijkbaar met dat in een haven waar je moet betalen, maar hier liggen we vlak bij enkele haltes van de vaporettos van Venetië. Deze keer gaan we voor de sestieri Cannaregio, Santa Croce, San Polo en Dorsoduro; met de vaporetto varen we van de ene oever van het kanaal naar de andere.

Murano, Burano: glas, kant en Casanova

We hebben genoeg gezien. Op naar de andere eilanden in de lagune: Murano en Burano, waar je in de jachthaven (€ 50 per nacht) of aan de kade van Locaboat (gratis) een boogscheut van het historische centrum slaapt. Na de 13de eeuw, toen de glasblazers van Venetië verplicht werden hun ovens op Murano te zetten om brand in de stad te vermijden, specialiseerde het eiland zich in deze kunstnijverheid. Intussen is het glas van Murano wereldvermaard. Langs de kanalen ontdek je musea, ateliers (reserveer als je de glasblazers aan het werk wilt zien), galeries en winkeltjes met vaak verrassend hedendaagse creaties: lampen, juwelen, vaatwerk, beeldjes, flesdoppen... Naast het glas heeft Murano ook Casanova, die hier passionele relaties onderhield met de nonnen van het klooster Santa Maria degli Angeli, dat vandaag jammer genoeg verdwenen is.

Wie Burano zegt, zegt kant, maar ook pittoreske veelkleurige huisjes langs diepblauwe kanalen. De vissers verfden hun huizen in felle kleuren om ze in de mist terug te kunnen vinden. Vandaag zijn de bewoners bij wet verplicht om dit gebruik in ere te houden en verven ze dus ieder jaar hun gevel in een fel kleur. Ze zien er dan ook piekfijn uit. Op Murano en Burano wemelt het van de bars en restaurants langs het water. Idyllische decors voor een spritz rond borreltijd en een bordje met de vangst van de dag wanneer je maag begint te knorren.

Gestolen momenten

Op vrijdag maken we jammer genoeg rechtsomkeert, terug naar Chioggia, waar we nog een laatste avond blijven voor we om 10 u de volgende dag onze Pénichette terugbrengen. We blijven maar heen en weer varen, we willen Venetië helemaal in ons opnemen, nog een laatste keer genieten en proeven van de bijzondere sfeer in de lagune en de stad, een van de beroemdste ter wereld.

We hadden nog voorbij Burano kunnen varen, meer naar het noorden toe, bijvoorbeeld naar het eiland Torcello en de overblijfselen van een bisschoppelijk centrum, maar wij kozen ervoor om onze neus te volgen. We namen alle tijd om te genieten van de monumenten en van iedere minuut hier: een ontbijt in de zon, op het dek van onze boot, een ontmoeting met de Venetianen – gemoedelijk en gastvrij, ondanks de vele toeristen, en altijd bereid om onze boot een duwtje te geven -, om de eilanden heen varen met enkel meeuwen als reisgezel, 's avonds een boek lezen in de zachte kussens op de boot, ons in slaap laten wiegen door de lagune… Een gevoel van vrijheid dat je minstens een keer in je leven geproefd moet hebben. Echt wel!

Praktisch

De prijzen variëren naargelang de grootte van de boot en het seizoen, maar ga uit van  € 1500 per week voor een koppel of een klein gezin. Locaboat biedt dezelfde ervaring naar heel wat andere bestemmingen aan: Frankrijk (Canal du Midi, Bourgogne, Loire, Camargue, Elzas …), Duitsland, Nederland, Ierland en Polen.

Meer info: www.locaboat.be