Wandelingen aan de Belgische kust

Meer dan andere kustplaatsen heeft Blankenberge geleden – en nog altijd te lijden – onder het cliché dat het vooral een bestemming voor massatoerisme betreft. Met zijn mooie villa’s, mondaine casino en elegante Pier was de stad vroeger nochtans een van de chicste plekken aan zee, die schoon volk wist aan te trekken en waarvoor zelfs de Britten het Kanaal overstaken. De betonnen dijk, een overblijfsel uit de jaren ’70, mag dan weinig charmant zijn, toch biedt Blankenberge een mooi patrimonium uit de Belle Epoque, dat je vandaag via een bijzonder verrassende themawandeling kan bezoeken. Andere wandelingen brengen je langs de polders in het hinterland of langs kustreservaten. Achteraf schuif je aan aan tafel om te proeven van verse vis en schaaldieren, wie weet wel in een heel apart kader...

Op de dijk zijn bijna alle mooie Belle-Epoquegevels verdwenen, maar huizen uit de periode 1890-1915, die met hun typische geglazuurde geveltegels beter bestand zijn tegen het Belgische klimaat, vind je er nog wel. Die weelde aan betegelde terrasjes en gevels maken van Blankenberge trouwens een van de mooiste art-nouveauparels van Europa. Bovendien zijn er in opdracht van de stad drie art-nouveauhuizen gerenoveerd tot Belle-Epoquecentrum, waar je aan de hand van talloze foto’s en beeldmateriaal uit die tijd kunt ontdekken hoe de badplaats er vroeger uitzag, toen ze zo populair was bij de Belgische high society. Je kan er zien wat het strandtoerisme in die tijd inhield, maar ook hoezeer het standenverschil speelde… Een ander uniek icoon voor de kust is de zogenoemde ‘paravang’(naar het Franse ‘paravent’) of het windscherm, een zeer lange Belle-Epoqueconstructie in neogotische stijl die getuigt van het elitaire strandtoerisme uit de 19de eeuw. Hij ligt tussen het Leopoldpark en de jachthaven en is afgewerkt met een even lange houten zitbank aan weerszijden, zodat men, als de wind van richting veranderde, snel naar de andere kant kon verhuizen om ‘uit de tocht’ te gaan zitten. Onnodig te zeggen dat de havenkant de mooiste is. Hier kun je immers op het gemak de zeilboten voorbij zien glijden. Die kwamen de plaats innemen van de vroegere vissersboten die tot aan de Tweede Wereldoorlog de voornaamste bron van inkomsten waren voor de plaatselijke bevolking. In 1908 liet de stad dit elegante, half overdekte bouwwerk plaatsen, waardoor er een dubbele promenade ontstond om op te flaneren. Met zijn gietijzeren zuilen, geëmailleerde dakpannen, met schelpen versierde hoekbalken en gotische punttorentjes is de paravang een uniek architecturaal meesterwerk.