Wie zijn bezoek wil beginnen met een panoramisch uitzicht om zich makkelijker te oriënteren neemt best een taxi naar de Rova om daarna te voet af te dalen naar het stadscentrum.

De Bovenstad: een pittoreske wandeling

Na het vertrek van de 2 pk die je langzaam, maar dapper door de geplaveide steegjes naar het hoogste punt van de stad voert, geniet je van de rust en het schitterende landschap. Met de smalle huizen, hellende daken en klokkentorens oogt Antananarivo een beetje zoals de Provence, maar het moderne aspect ontbreekt. Te midden van de woonwijken kleuren de rijstvelden de valleien blauw en groen.

Rova, het Paleis van de Koningin

Dit indrukwekkende gebouw ging in 1995 in vlammen op tijdens de verkiezingscampagne. Enkel de hoge stenen muren overleefden de vuurzee, maar er zijn al jarenlang renovatiewerkzaamheden aan de gang. Het was koning Andrianjaka die hier zijn residentie optrok nadat hij de stad in 1610 veroverde. De vorsten die hem opvolgden, lieten hier ook hun paleizen bouwen. In 1839 vroeg koningin Ranavalona I aan Jean Laborde om een paleis te bouwen van palissanderhout (hout was traditiegetrouw het enige toegelaten bouwmateriaal). De Fransman was een autodidact die van veel markten thuis was en ook actief was als industrieel in de metaalsector, landbouwkundige en diplomaat. Ranavalona II vroeg aan de Engelse architect James Cameron om op het houten paleis een stenen constructie te bouwen die aan de vlammenzee weerstond terwijl het houten paleis van Laborde en alle meubels in de as werden gelegd. Ook de huizen, koninklijke graven en andere monumenten van de Rova gingen in vlammen op. De protestantse tempel van koningin Ranavalona II die aan de achterkant van het paleis staat, werd onlangs gerenoveerd. Het huis van koning Andrianampoinimerina, de voor de eenmaking van het eiland zorgde in de 18de eeuw, werd heropgebouwd in hout volgens de traditionele plannen. Dit is een opvallend eenvoudig pand met een centrale zuil. In zijn bed dat iets hoger stond dan de rest van de kamer, ontving de koning één van zijn vrouwen terwijl de andere elf dames in bedden op de iets lagergelegen vloer sliepen. Als er nieuwkomers aankwamen, ging de vorst zich naar verluidt ergens in zijn dak verbergen om de bezoekers te observeren. Indien de vreemdelingen welkom waren liet de koning steentjes vallen op het hoofd van zijn vrouw die ze dan mocht binnenlaten.

Het Andafiavaratra-museum, het Paleis van de Eerste Minister

Een beetje lagergelegen dan de Rova staat een mooi en groot huis met glazen koepel en vier toerentjes. Binnen staan meubels en voorwerpen die men uit de Rova kon redden. Het gebouw werd in 1872 opgetrokken volgens plannen van William Pole, een Brits missionaris en architect. Honderd meter van de Rova en het museum moet je zeker een kijkje gaan nemen op het terras van de Grill du Rova waar je van een prachtig uitzicht op de omgeving geniet. Op sommige dagen worden hier concerten van Malagassische muziek georganiseerd. De afdaling naar het centrum van Tana is een pittoreske belevenis. Het is een opeenvolging van straatjes, schaduwrijke pleintjes en trappen. Onderweg kan je het rustige leven in de bovenstad observeren. Na enig zoekwerk ontdek je het houten huis van Jean Laborde. Veel zichtbaarder zijn de katholieke kathedraal en de Anglicaanse kerk, maar deze gebouwen zijn geen echte bezienswaardigheden. Je geniet er wel van een prachtig uitzicht op een meer, de Lac Anosy. Daarna bereik je de zeer bedrijvige winkelstraat rue Ratsimilaho met veel boetieks van Indisch-Pakistaanse juweliers. Deze straat leidt naar de place de l’Indépendance met een mooie tuin die boven de benedenstad hangt. Het paleis van Ambohitsorohitra is hier het meest elegante gebouw en was ten tijde van de Franse overheersing de residentie van de koloniale gouverneurs. Na de onafhankelijkheid herbergde het gebouw de Franse ambassade en nu het paleis van de president. Aan de bovenkant van de grote trap geniet je van een mooi uitzicht op de benedenstad. Hier kan je ook onderhandelen over de prijs van een autootje gemaakt van een gerecycleerd conservenblikje, specialiteit van Madagaskar. Van de place de l’Indépendance bereik je makkelijk de Isorakabuurt waar je enkele mooie koloniale huizen kan bewonderen. Nu herbergen deze statige panden kunstgaleries, chique restaurants, gastenkamers en hotels. In deze buurt moet je zeker het kleine Musée d’Art et d’Archéologie bezoeken. De collecties bezitten cultusbeelden, dagelijkse gebruiksvoorwerpen, speelgoed, muziekinstrumenten en vele traditionele voorwerpen uit alle streken van Madagaskar.

De benedenstad en de vele markten

Van Isoraka kan je afdalen naar het meer van Anosy waar elke morgen de marché aux plantes (plantenmarkt) plaatsvindt. Je kan ook naar de pittoreske markt van Petite Vitesse, aan de spoorweg, wandelen. Hier verkoopt men textiel, ambachtelijk vervaardigde ijzerwaren, geneeskrachtige kruiden, schoenen en strooien hoeden die de gemiddelde toerist weinig bekoren, maar op deze markt rondlopen is een onvergetelijke ervaring!

Het stadscentrum

Hoewel dit stadsdeel zeer levendig is, mist het de charme van de bovenstad. Aan de voet van de trap die naar de place de l’Indépendance leidt, ligt de overdekte markt van Analakely waar de plaatselijke bevolking rond de kraampjes met kleding en huishoudelijke voorwerpen samenstroomt. Vlakbij begint de lange, brede en allesbehalve charmante avenue de l’Indépendance die met winkels is afgezoomd. De enige bezienswaardigheid staat aan het uiteinde van deze laan: het schitterende Soaranostation dat van het begin van de 20ste eeuw dateert. Bijzonder dynamisch kan je het spoorwegnetwerk van Madagaskar niet noemen: momenteel gebruikt men drie dagen per week slechts één lijn…

De markt van Andravoahangy

Om deze grote markt te bereiken neem je best een taxi. Hier worden naast voedsel en gebruiksvoorwerpen veel ambachtelijk geproduceerde voorwerpen verkocht. Houten en raffia voorwerpen, geborduurde tafellakens, houten en stenen spelletjes, miniatuurautootjes van gerecycleerde conservenblikjes, halfedelstenen en sieraden worden hier na enig onderhandelen verkocht. Op deze markt vind je tal van souveniertjes voor het thuisfront. Wees in deze mensenmassa op je hoede voor gauwdieven.

Ambohimanga, Colline Bleue

De streek van Imerina telde destijds twaalf koninkrijken die zich op evenveel heilige heuvels nestelden. Andrianampoinimerina, de koning van Ambohimanga van 1787 tot zijn dood in 1810 en één van de grote Malagassische vorsten, kwam op het idee om de koninkrijken te verenigen in één rijk. Om dit doel te bereiken veroverde hij ze allemaal. Op de heuvels staan nog ruïnes, maar Ambohimanga is wellicht de interessantste vindplaats. Men beschouwt het als de bakermat van Madagaskar en het was tot 1895 verboden terrein voor buitenlanders. Het dorpje en de Rova prijken beide op de lijst van het werelderfgoed van de Unesco. Aan de ingang van het dorp vertrekt een smal en schaduwrijk baantje afgezoomd met bamboeriet naar de Rova. Naast de ingangspoort van het dorp staat de enorme stenen schijf die werd gebruikt om de ingang elke avond te sluiten. Het koninklijk paleis heeft hetzelfde grondplan dan dat van de Rova van Antananarivo en oogt even sober, maar hier werd het palissander hout zwart. Rond het paleis werden mooie terrasvormige tuinen aangelegd. Malagassiërs beschouwen de Rova nog steeds als een heiligdom waar ze komen bidden en bezinnen. De twee andere sierlijke huisjes waren de residenties van de Ranavalona-koninginnen. Beide houten constructies ogen als Engelse cottages. Op de eerste verdieping bevinden zich fijnzinnig bewerkte balkons waar je van een prachtig uitzicht op de vijgenbomen van de tuin en het heuvelachtige platteland geniet. In de vertrekken staan authentieke meubels en enkele geschenken van koningin Victoria. Let in de tuin op het koninklijke bekken waar de vorsten gingen baden en de kuil van de runderen. Tijdens plechtigheden liet de koning zeboes los in het dorp en wie een dier kon vangen, werd er prompt de eigenaar van.

Lemur’s Park

Het lemurenpark ligt een twintigtal kilometer ten westen van Tana (de RN1 volgen). Dit park van 4 ha bestaat sinds 1999 en er leven een veertigtal lemuren van zeven soorten. Een bezoek is een mooie manier om kennis te maken met deze beestjes die je niet mag aanraken. Het bezoek duurt ongeveer anderhalf uur en is bijzonder aangenaam. De bomen werden geplant in functie van het voedsel dat de lemuren zoeken: sommige soorten eten fruit en andere verkiezen bladeren. De kleinste lemuren zijn niet groter dan een muis en bleven vaak nachtdieren. Alle soorten leven op bomen en zijn bijzonder behendig om van de ene kruin naar de andere te springen. Lemuren en apen zijn primaten, maar de eerste diersoort is ouder. Volgens wetenschappers verschenen de lemuren op Madagaskar nadat het eiland zich van het Afrikaanse vasteland had afgescheiden. De dieren konden zich probleemloos voortplanten door de afwezigheid van roofdieren en apen die ze elders zouden hebben uitgeroeid. Ook op Madagaskar verdwenen sommige diersoorten na de komst van de mens en zijn andere met uitsterven bedreigd door de ontbossing.