Naam:
Email:
Artikels


PDF Afdrukken E-mailadres

ITALIË: Ligurië: de 'Cinque Terre'

De Cinque Terre

Riomaggiore, Manarola, Vernazza, Corniglia en Monterosso vormen de Cinque Terre. De vijf zonovergoten dorpjes nestelen zich op een rotsachtig voorgebergte aan de staalblauwe Middellandse Zee. Het landschap, is zo uitzonderlijk dat deze landelijke kuststreek van de Ligurië sinds 1997 op de lijst van het werelderfgoed van de Unesco prijkt. De plattelandsvlucht is een grote bedreiging voor de in terrassen aangelegde velden en kleurrijke dorpjes. Het Nationaal Park van de Cinque Terre (Parco Nazionale delle Cinque Terre) doet er alles aan om de steile hellingen te restaureren en een duurzaam toerisme te ontwikkelen. Deze benadering spreekt wandelaars bijzonder aan: de dorpjes en een groot deel van het park zijn verkeersvrij. Door het Parco Nazionale delle Cinque Terre slingeren afgebakende wandelpaden die hetzelfde traject volgen als de weggetjes die de streekbewoners tot 1950 moesten volgen om van het ene dorp naar het andere te stappen. Veel wandelplezier!

Een landschap dat vorm kreeg door de mens

Er is weinig geweten over de oorsprong van de wingerds in de Cinque Terre. Naar verluidt werd er sinds de Oudheid aan wijnbouw gedaan, maar de streek werd lang aangevallen door piraten en vooral door de Saracenen. Toen de rust in de 11de eeuw was teruggekeerd, kon de bevolking de wijnbouw eindelijk rustig voort ontwikkelen. Wijn werd geruild voor levensmiddelen zoals meel en bonen. De opening van het Parco Nazionale delle Cinque Terre in 1999 was de bekroning van het werk sinds eeuwen verricht door de landbouwers die de steile rotswanden een “vorm” hadden gegeven. De bevolking toverde het landschap om in een patchwork van duizenden vruchtbare perceeltjes op evenveel “a secco” muurtjes (stenen zonder cement). Op deze terrassen werden eerst olijfbomen en wingerds geplant en later citroenbomen en kruiden. Handenarbeid was de enige manier om het land te bewerken omdat het gebruik van dieren onmogelijk was door de ligging van de percelen: de paden waren te smal en te steil voor muilezels en lastdieren. Het wieden gebeurd nog altijd manueel. Tussen het zeeniveau en het hoogste punt liggen 250 terrassen van 2 meter hoog bij 3 tot 4 meter breed. Samen vormen alle terrassen een sliert van 7.000 km! Veel jongeren lieten de eeuwenoude landbouwactiviteiten links liggen en kozen voor een minder zware en vooral meer lucratieve activiteit. Midden 20ste eeuw waren de bewerkte terrassen nog goed voor een oppervlakte van 1.500 ha (tot op een hoogte van 500 m boven de zeespiegel). In 2005 is nog slechts 100 ha in gebruik en veel muurtjes en percelen kwijnen weg door wind, regen en de overwoekering door de natuur. Hoewel de rotsachtige kust niet bijzonder geschikt is voor strandvakanties, stromen de toeristen er sinds de jaren 1960 toe. De komst van deze bezoekers bood de dorpsbewoners een nieuw toekomstperspectief: ze openden winkels en restaurants en verhuurden vakantiewoningen aan de toeristen. Nu zijn nog slechts 200 landbouwers lid van de coöperatieve vereniging die zich over de plaatselijke wijnsector ontfermt. De gemiddelde leeftijd van de leden is 75 jaar! Een aantal bewoners van de Cinque Terre produceert daarnaast wijn voor privé-gebruik (5.000 flessen wijn/producent/jaar).



Laatst aangepast op maandag, 05 april 2010 15:02