Naam:
Email:
Artikels


Frans-Polynesië.Tahiti, Moorea en Fakarava
PDF Afdrukken E-mailadres

Moorea

Moorea is genoemd naar de krijger “Lézard jaune” (gele hagedis) en de geschiedenis van het land is onlosmakelijk verbonden met Tahiti en de Pomare-dynastie. Tijdens oorlogen gebruikten de koningen en clans van Tahiti, Moorea als schuilplaats als ze het conflict dreigden te verliezen. Ook hier ging Samuel Wallis (en niet Cook) als eerste aan land in 1767. Andere ontdekkingsreizigers en protestantse missionarissen volgden in zijn kielzog. Moorea maakte later deel uit van het Franse protectoraat en werd vervolgens (als Tahiti en de andere archipels) Frans grondgebied. Moorea ligt 17 km (10 minuten vliegen en 6u20 zwemmen) van Tahiti. Vanuit de lucht gezien oogt het vulkanisch eiland van 132 km2 als een driehoekige punt van een silex met twee baaien in het breedste stuk (het noorden) en bergketen waarvan 9 pieken 1.208 m hoog zijn. Er is maar 1 baan rond het eiland, een weg naar de Belvédère en een zestal andere (vaak zandwegen) die door een kloof of op een deel van de bergflanken slingeren. De meeste hotels vind je in het noorden tussen twee baaien (beschut voor de wind) en iets meer in westelijke richting. Het toerisme is de voornaamste werkgever van Moorea, maar de ananasteelt is de belangrijkste economische activiteit van het eiland met een productie van 350.000 ton per jaar. Het overgrote deel van deze productie dient voor het maken van ananassap, maar ook van likeuren en andere alcoholische dranken. “Tahiti Drink” wordt in een verpakking van 1 l. verkocht en is zeer populair bij jongeren ondanks een alcoholgehalte van 10 %. Het aantal verkeersongevallen ’s avonds en tijdens de weekends neemt trouwens zorgwekkende proporties aan. Denk nu niet dat rijden op Moorea gevaarlijk is: er zijn geen files als in Papeete en de rijstijl is er eerder ontspannen (als de plaatselijke bevolking).

HET EILAND ROND

De baan om het eiland is amper 60 km lang. Een bezoek aan Moorea duurt niet lang. Meestal vertrek je aan de Baie Opunohu waar de Rotui (899 m, een aanrader voor ervaren klimmers) boven uittorent. Op de zonovergoten flank van de gewezen caldeira zijn er ananasplantages en de vissers vangen er met veel geduld “ature”, een begeerde rode vis. In deze diepe inham werd “The Bounty”, de 3de versie van de beroemde muiterij-film, met Mel Gibson ingeblikt ondanks het feit dat de gebeurtenis ergens tussen Tahiti en de Tonga-eilanden plaatsvond… Geheel naar het voorbeeld van de legendarische “Mutiny on the Bounty” met Marlon Brando werkten een aantal eilandbewoners mee aan deze Hollywoodproductie. Achterin de baai vertrekt een smalle weg naar de “Belvédère” in het weelderige bos met reusachtige varens. Onderweg rijd je voorbij een “lycée agricole” (een landbouwschool) met studenten afkomstig van alle eilanden. Naar verluidt herken je de slaapzaal van de meisjes aan de tralies voor de ramen (om nachtelijke bezoekjes van jongens te verhinderen, een hele geruststelling voor de ouders). Voor je het “Belvédère” bereikt, ontdek je de verlaten marae van Titiroa met de overblijfselen van 3 graven en de stenen rugleuningen van de koninklijke tronen. Het gewezen heiligdom is nu verlaten, maar de muurtjes en platformen van donkere steen en de schitterende “mape” (tropische kastanjebomen waarvan de bewoners het fruit eten) verlenen de vindplaats een mysterieuze trots.

Op het hoogste punt van de weg, ongeveer in het centrale deel van het eiland, geniet je van een indrukwekkend uitzicht op 2 baaien van elkaar gescheiden door de Rotui begroeid met bananenplantages en velden waar ananas, noni’s en rietsuiker groeien. De meeste kokosplantages van Moorea dienen niet meer voor de productie van kopra. Het is een hard labeur en de meeste eilandbewoners verkiezen een job in de ontluikende toeristenindustrie. De werken voor de aanleg van een reusachtige 18-holes golfterrein zijn momenteel volop bezig. Bedoeling is een Amerikaans en Japans publiek aan te spreken vanwege de geografische ligging (Europa ligt verder). Let op: rond de stammen van de mape en kokosbomen hangt vaak een metalen ring. Door dit gladde oppervlak kunnen de ratten niet naar het fruit klimmen om de vruchten leeg te zuigen! Paopao, de “hoofdstad” van Moorea nestelt zich in de Baie de Cook. Deze naam is niet echt gepast, want de beroemde kapitein ging voor anker in de naburige baai… Paopao groepeert de bijna volledig dienstensector van het eiland: banken, winkels (waar vooral souvenirs en pareo’s worden verkocht), hotels en zelfs de “Tahiti Drink”-fabriek. Voor de bouw van de luchthaven op het meest noordoostelijke punt moest land worden gewonnen op de lagune. Nu is het tijd voor de verkenning van de zuidkust. Net voorbij de luchthaven klimt de weg en onderweg geniet je van een bijzonder fotogeniek uitzicht op de paalwoningen van de Sofitel in de turkooizen lagune. Het hotel wordt momenteel verbouwd en is gesloten, maar ligt op het mooiste plekje (en strand) van het eiland. Enkele kilometers verderop bereik je Vaiare, de haven van de ferryboten, aan de voet van de berg. Het is hier vooral druk op het spitsuur als zo’n 500 pendelaars elke morgen inschepen om in Papeete te gaan werken te midden van een kleine markt. “Chez Pauline”, in Afareiatu is wellicht het meest bekende pension van het eiland, ingericht in een charmante koloniale woning. Het etablissement was in de jaren 1960 een van de eerste waar reizigers konden logeren. In het onlangs gerestaureerde pension met enkele kamers geniet je op zondag van een Polynesisch buffet dat zeer geliefd is bij de eilandbewoners (je reserveert best een tafel). Je proeft er van gerechten gebakken in een traditionele oven: een gat gegraven in de rotsen dat tijdens het koken wordt afgesloten met een vulkanische steen. Het plaatselijke kerkhof naast de kerk is vreemd genoeg “weinig bevolkt” omdat veel eilandbewoners liever in hun tuin worden begraven. Dit zal binnen afzienbare tijd voor problemen zorgen en er bestaan plannen om een crematorium te bouwen…

Tussen Maatea en Vaiane is er een dubbel koraalrif met inhammen waar de vaak indrukwekkende golven doorrazen naar de stranden die spots zijn voor surfers. De vissers gebruiken het dubbele koraalrif om vallen te installeren op minder dan een meter diepte. Ze gooien hun netten ’s morgens uit en halen hun vangst enkele uren later op… Haapiti is de andere toeristische trekpleister van het eiland met restaurants (zelfs op het strand) bij de lagune waar het zeer aangenaam lunchen is. Hier kan je ook uit de bol gaan in de enige discotheek van Moorea en in souvenirwinkeltjes snuisteren. De reden voor deze “concentratie” van voorzieningen voor toeristen: het Club Med-dorp dat ondertussen de deuren sloot. Voorlopig hangt er geen heropening in de lucht en veel handelaars moesten de deuren sluiten. Hier kan je ook het Tiki Théâtre Village bezoeken, een pretpark waar je bijvoorbeeld traditionele Polynesische dansen kan bijwonen. Andere populaire bezienswaardigheden zijn de dolfijnen van het Moorea Dolphin Center (op het domein van het hotel InterContinental) met klein hospitaal voor zeeschildpadden. Er zijn programma’s voor volwassenen en voor kinderen (alleen of met hun ouders) met een halfuurtje uitleg over de activiteiten van het centrum. Vervolgens mogen de bezoekers 30 minuten zwemmen met een van de dieren dat zich laat strelen. De kust van het noordwesten (waar zich de meeste “resorts” bevinden) is het eindpunt van de rondrit van Moorea. Op het eiland zijn weinig monumenten, culturele en architecturale bezienswaardigheden. Bezoekers komen hier genieten van de hotelstranden aan de lagune en wandelen in de grandioze landschappen. Je kan wel een aantal eenvoudige kerken bezoeken. Over deze gebedshuizen bestaan tal van anekdotes waarover de gelovigen bekvechten. Volgens een van deze verhalen waren er meer protestanten omdat de protestantse missionarissen eerst op Moorea aankwamen. In Papetoai verving de dominee de miswijn door kokossap en toen zijn katholieke concurrent echte wijn ging gebruiken, bekeerden veel protestanten zich naar verluidt… Deze verandering van “god” was geen probleem voor de Polynesiërs wier voorouders polytheïst waren. “Nu is er slechts 1 god, maar bestaan er 10 godsdiensten”, aldus de eilandbewoners die de humor van de situatie inzien. Protestanten, adventisten, katholieken, moslims, boeddhisten, baptisten hebben allemaal een tempel of een kerk: een zoveelste bewijs dat de Polynesiërs zeer tolerant zijn.



Laatst aangepast op woensdag, 07 april 2010 09:59