De Bahama's

Grand Bahama en New Providence, beter gekend als Nassau, zijn de gekendste maar zeker niet de enige eilanden van de Bahama's, verre van... Deze archipel telt in totaal ongeveer 700 bewoonde eilanden en daarnaast nog eens een 2.000-tal piepkleine eilanden, die verspreid liggen over een oppervlakte van 250.000 km2 langs de kusten van Florida. Sommige zijn volledig opgeofferd aan het toerisme, terwijl andere hun authentiek karakter hebben weten te bewaren. De "Out Islands" vormen een wereld op zich, een plek waar toerisme en natuur nog hand in hand gaan, een stukje koloniaal verleden, een paradijs van onmetelijke witte en roze zandstranden en een mekka voor watersporters...

De Bahama's, die vaak ten onrechte tot de Caraïben worden gerekend, liggen in de Atlantische Oceaan, verspreid over iets minder dan 1.000 km tussen de oostkust van Florida en het meest zuidoostelijke puntje van Cuba. Zij vormen verschillende eilandengroepen, waaronder de Abacos, Eleuthera, de Exumas, Biminis, Berry Islands, Cat Island, Long Island, Crooked Island, San Salvador, Andros (het grootse), Acklins Island, Ragged Island, de Inaguas en een aantal geïsoleerde eilandjes zoals Rum Cay, Mayaguana of San Salvador. Deze lijst zou onvolledig zijn zonder de toeristische hoogvliegers, Grand Bahama -dat zijn populariteit wellicht te danken heeft aan de nabijheid van Florida (op 80 kilometer)- en New Providence -dat vandaag meestal in één adem wordt genoemd met het minstens even gegeerde Paradise Island. De meeste eilanden zijn vlak. De heuvels die hier en daar het landschap doen glooien, zijn een doorn in het oog van de “golf carts drivers”, die tegenwoordig niet meer uit het straatbeeld zijn weg te denken. De Bahama's verschillen weinig van de Keys die in het verlengde liggen van het schiereiland Florida, en zijn ruim begiftigd door Moeder Natuur: droomstanden, schitterende lagunes en riffen... Sommige verdienen zelfs een plaatsje temidden van de mooiste eilanden ter wereld...

Nochtans bleek deze charme niet de grootste drijfveer voor vreemde volkeren om de eilanden te verkennen. Christoffel Columbus, die in 1942 in het huidige San Salvador ontscheepte, kwam tot de ontdekking dat op bepaalde eilanden reeds in de 9e eeuw indianenstammen, meer bepaald Iucayans, leefden die door de vreemde overheersers systematisch werden uitgeroeid. In 1647 zetten Engelse kolonisators voet aan wal. Deze puriteinen, die aan het klimaat van religieuze onverdraagzaamheid op de Bermuda-eilanden wilden ontsnappen, botsten op een lang, smal eiland dat ze "Eleuthera" doopten (vrijheid, in het Grieks). Helaas gingen zij op in de kolonisatiedrang van de Engelse mogendheid. De Engelsen zonden later kapitein Woodes Rogers op pad om zich voor eens en altijd te ontdoen van de piraten die hun handelsschepen tot zinken brachten en zich nadien in de baaien verscholen. De matrozen van de Bermuda-eilanden die zich op New Providence gevestigd hadden en het latere Nassau stichtten, plunderden de wrakken. Deze eilanden, die onveilig werden gemaakt door piratenbendes en kapers, interesseerden de officiële eigenaars: de 6 lords van de Carolinen aan wie de Britse Kroon in 1670 de kolonie had toevertrouwd. De Amerikaans Revolutie bracht de Bahama's onder Spaanse voogdij.

Tijdens dit kort intermezzo zochten de aanhangers van de Engelse kroon hun toevlucht op de oevers, met in hun kielzog een hele schare slaven. Dit verklaart de massale aanwezigheid van zwarten op de Bahama's. Zij werden ingezet om de gronden te bewerken die vaak werden geteisterd door hevige onweders en die Engelsen voor slechts 12.000 £ opkochten van de lord owners. Daarna volgde een lange periode van ups and downs. De aanplanting van de katoen en sisalplant bracht tijdelijk winsten op maar draaide uiteindelijk uit op een fiasco. Deze intensieve culturen putten de niet al te vruchtbare grond te snel uit. De zwarten, die in 1834 verlost werden van de slavernij, moesten voortaan betaald worden. Dankzij meer gedetailleerde kaarten, waarop de vuurtorens waren aangebracht, kreeg de piraterij geen schijn van kans meer. Alleen het onheil waardoor de VS werd getroffen, kon nog vreugde brengen op de Bahama's. Het embargo tegen de Zuidelijke Staten tijdens de Secessieoorlog veranderde de naburige eilanden in een uitstekende bevoorradingsbasis. De Prohibitie maakte van Naussau een draaischijf van smokkelarij, waardoor het toerisme op gang kwam en de eerste "investeerders" werden aangetrokken. Sindsdien heeft het zijn reputatie als fiscaal paradijs alle eer aangedaan. Afhankelijk van het financieel klimaat van de VS leden de Bahamas zwaar onder de wereldconflicten en de grote Amerikaanse depressies. Aangezien de primaire sector geen soelaas bood, werd het toerisme de belangrijkste economische pijler. Zij profiteerden van het embargo tegen Cuba om steeds meer Amerikanen naar hun grondgebied te lokken. In Freeport (Grand Bahama) werd zelfs het eerste casino goepend, terwijl Nassau zijn haven herinrichtte om meer plaats te bieden aan de cruiseschepen. In 1973 verwieren de Bahama's hun onafhankelijkheid. Sindsdien siert hun driekleurige vlag de officiële gebouwen: zwart voor de huidskleur (de blanken vertegenwoordigen nog slechts 17% van de bevolking), geel als symbool van de zon en turkoois voor de paradijselijke zee...

Dankzij de ongeveer 3,5 miljoen bezoekers per jaar (zonder de passagiers van de cruises mee te tellen) staat het toerisme in voor 50% van het BNP en creëert het werk gelegenheid voor twee derden van de bevolking. Daarnaast zorgen de banken voor een groot deel van de inkomsten. Het maritiem transport komt op de derde plaats, nog voor de landbouw en de visvangst, die tegenwoordig sterk teruggedrongen zijn. De rotsige -en kalkachtige- bodem is inderdaad minder geschikt voor landbouwactiviteiten. Dit neemt echter niet weg dat er dennen- (noordelijke eilanden) of loofwouden (zuidelijke eilanden) zijn aangeplant en dat er verschillende soorten palmbomen en bloemen voorkomen zoals de gele vlier, het nationaal symbool van de eilanden. Daarenboven zijn de Bahama's bezaaid met uitgestrekte mangroves en fruitbomen, waarvan de papaya, tamarinde, ananas en bananenbomen de voornaamste zijn.