TENERIFE

Tenerife, een eiland van clichés en stranden propvol toeristen. Maar ook een eiland boordevol architecturale standjes en natuurpracht, beschermde dorpen en parken die deoptocht van de verstedelijking halt toeroepen. Jammer genoeg komt deze maatregel voor een groot deel van de kust, die door de wildgroei zo goed als volledig verknoeid is, ruimschoots te laat. Wandelaars, cultuurminnaars en liefhebbers van alternatief toerisme ontdekken beetje bij beetje de minder bekende plekjes. Ze stoten er op een Tenerife dat charme aan afwisseling koppelt.

De oorspronkelijke eilandbewoners, de Guanches, zijn inmiddels al lang verdwenen. Ze werden vanaf de 14de eeuw het slachtoffer van een brutale kolonisatie door de Spanjaarden, de Portugezen en de Genuezen. De Guanches boden nochtans weerstand aan de bezetter en bezorgden Alfonso Fernandez de Lugo zelfs heel wat last Op kerstdag 1495 slaagde hij er uiteindelijk in het opstandige volk te overmeesteren De conquistadores hadden meer dan een eeuw nodig om Tenerife, het laatste der Canarische eilanden, over te leveren aan de Spaanse kroon. Maar in amper een paar jaar tijd roeiden ze het merendeel van de Guanches uit. bekeerden degenen die overbleven tot het christendom en onderwierpen hen aan de slavernij, Ingevoerde ziektes en een slechte behandeling brachten het volk van deze miskende cultuur de genadeslag toe Een cultuur die nu nog stevig verankerd is in de plaatselijke tradities en identiteit. Eenmaal goed en wel gevestigd, begonnen de kolonisten aan een grootschalige ontbossing, Ze hadden immers hout nodig voor de bouw van hun vloot. Bovendien moesten de bossen plaats ruimen voor de aanleg van suikerrietplantages en wijngaarden. Zoveel rijkdom wekte al gauw jaloezie op: de Engelsen probeerden de Spanjaarden tot driemaal toe te overmeesteren - midden 17de eeuw, eind 17de eeuw en in 1797 wanneer Nelson bij een aanval op Santa Cruz de strijd én een arm verloor (het kanon dat zljn arm eraf rukte werd gekoesterd en staat nog in het Castillo de Paso Alto). De 19de eeuw werd gekenmerkt door een belangrijke economische en sociale wending: meeldauw tastte de wijngaarden aan en de kweek van de schildluis (die gebruikt werd bij de productie van kleurstof) bleek nlet opgewassen tegen de voordelen van de chernische industrie (hoewel marginaal vinden we de productie ervan nu nog terug op Lanzarote).

Er ontstond een massale emigratiegolf. met een zorgwekkende daling van het aantal eilandbewoners tot gevolg. Pas wanneer ln het noordwesten het aantal bananenplantages spectaculair toenam. en ze beetje bij beetje de rol van de wijngaarden overnamen, leefde de plaatselijke economie op. Maar vooral het toerisme kwam, vanaf het einde van de 19de eeuw met de bouw van het Gran Hotel Taoro in Puerto de la Cruz (1890), de welvaart ten goede. ln de Franco-periode zette die tendens zich verder. Jammer genoeg leidde deze econornische bloei, net als aan de costas op het vasteland, in de gouden jaren 1960 tot een ongecontroleerde wildgroei. Men sloot de ogen voor de nefaste gevolgen van de uitbuiting en speculatie van de immobiliëensector. Playa de las Américas verrees in een recordtempo uit het niets in een onvruchtbaar gebied in het zuidwesten, Later kwam daar Los Cristianos bij. dat zijn oorsprong van vissershaven verloochende. Gelukkig heeft de vernieuwde belangstelling voor het milieu ook hier geleid tot wetten die de kust moeten beschermen. Het kwaad is echter al geschied de overbebouwing bedreigt het natuurlijk erfgoed, ontneemt de boeren het toch al zo schaarse water en heeft van Tenerife een voornamelijk rnassatoeristische bestemming gemaakt. Anderzijds werden enkele historische stadscentra in ere hersteld. ln de meeste gevallen combineren ze charme en culturele bezienswaardigheden mijlenver dus van de drukte in de badsteden. Binnen afzienbare tijd zal La Orotava La Laguna vervoegen op de Wereldertgoedlijst van de Unesco. Het aanbod aan alternatieve overnachtingsmogelijkheden in oude hoeves of kloosters neemt zienderogen toe en dit zowel op goed verscholen plekjes in de bergen als aan de kust.