Salvador de Bahia

Het is moeilijk om niet te vallen voor de charme van deze stad die doordrongen is van de Afro-Braziliaanse ziel en cultuur. Met twee en een half miljoen inwoners is Salvador prachtig gelegen op en onder de rotskusten aan de Atlantische Oceaan, aan goudgele stranden en een diepe baai bezaaid met tropische eilanden. Hier hebben meer dan waar ook in Brazilië de afstammelingen van de zwarte slaven de tradities en het geloof van hun Afrikaanse voorouders voortgezet: 80% van de huidige bevolking is zwart of halfbloed. Ondanks de vaak moeilijke levensomstandigheden gaat er van de inwoners van Bahia een aanstekelijke levensvreugde uit die elke dag tot uiting komt in straatfeesten en spektakels met carnaval als hoogtepunt. De meeste toeristische bezienswaardigheden zijn geconcentreerd in Pelourinho, dat door de Unesco beschermd is als werelderfgoed. Deze pittoreske volkswijk, hoog op de rotskust, wemelt van de architecturale schatten geërfd van de Portugese kolonisten. De wijk is omwille van haar rijkdommen en warme sfeer een bezoek aan Salvador waard.

Het was Amerigo Vespucci die deze majestueuze baai ontdekte op 1 november 1501. Hij doopt haar Bahia de Todos os Santos (de Allerheiligenbaai). In 1549 wordt Salvador de eerste hoofdstad van Brazilië, wanneer de gouverneur-generaal Tomé de Sousa er een versterkte stad opricht bovenop de rotskust, een strategische plaats om de Portugese belangen te verdedigen tegen Hollandse invasies. De stad komt snel tot bloei dankzij de ontginning van hout, katoen, tabak en vooral de suikerrietplantages. De handel in zwarte slaven levert de nodige arbeidskracht voor de plantages. Zij worden na een opeengepakt verblijf in de scheepsruimen aangevoerd vanuit Benin, Nigeria en Angola. Tijdens deze gouden periode worden prachtige paleizen en weelderige kerken gebouwd. Het culturele en intellectuele leven bloeit. Deze dynamiek zet zich zelfs voort nadat de hoofdstad in 1763 wordt overgebracht naar Rio. Het is pas vanaf de tweede helft van de 19de eeuw dat het verval inzet, aangescherpt door de suikercrisis en de afschaffing van de slavernij. In de jaren 1970 worden aan de rand van de stad petrochemische en agro-voedingsindustrieën opgericht die de stad nieuw leven inblazen. In de benedenstad ontstaan nieuwe wijken met hoogbouw. Het culturele en vooral muzikale leven wordt opnieuw een van de rijkste van het land, net als het carnaval dat in Brazilië het belangrijkste volksfeest is en blijft.