Dit is een aanrader om mee te starten: het traject telt niet meer dan tien kilometer, maar is daarom niet minder interessant. U begint uw tocht met een bezoek aan het pittoreske Deurle. Hier lijkt het alsof de tijd is blijven stilstaan: vanaf de lange geplaveide hoofdstraat, met links en rechts lage, witte huisjes, ziet u al van ver de Sint-Aldegondiskerk uit 1830. Op het kerkhof rusten de broers De Smet en enkele andere kunstenaars die de ziel van de streek perfect wisten te vereeuwigen in hun werken. De Pastorij werd in 1785 gebouwd door J. Fermont: ze verving toen de ruïne van de vorige pastorij van 1643. In 1894 breidde men het domein uit en werd het omgeven door een muur met een grote toegangspoort. Het oude stadscentrum van Deurle is een beschermde site - en terecht! Voor of na de fietstocht kunt u voor een hapje en een drankje terecht in een oude herberg of in een gezellig cafeetje (beide opgericht in 1742). Vergeet niet om tijdens de route even een bezoekje te brengen aan één van de drie musea: stuk voor stuk getuigen van het artistieke verleden van Deurle. U verlaat Deurle richting Sint-Martens-Leerne. Hier loopt het fietspad tussen de velden met hier en daar een lage smalle boerderij, die zo typisch zijn voor de Leiestreek. Met hun prachtige witgekalkte muren en felrode luiken zijn deze hoeves nog even authentiek als vroeger, en toch nog altijd operationeel. Het gaat verder langs een kronkelend baantje omzoomd met wilgen, midden in de open velden en weilanden. Af en toe passeert u een stuk veengebied of een bos van populieren, beuken of eiken. Net voor Bachte-Maria-Leerne torent het gracieuze kasteel van Ooidonk boven het honderd jaar oude eikenbos uit. Het indrukwekkende kasteel, helemaal omgeven door water en Franse tuinen, werd op het einde van de 16e eeuw gebouwd ter vervanging van een oude burcht uit de 14e eeuw. Het origineel Spaans-Vlaamse kasteel werd tot in de 19e eeuw verschillende keren verbouwd, tot het eruit zag zoals nu, met zijn typische torentjes op de daken. Binnen kunt u het meubilair bekijken van de toenmalige kasteelheren. Het kasteel wordt nog altijd bewoond, maar verschillende zalen en salons worden verhuurd voor reünies, seminaries, banketten en concerten.

Deze tweede route van ongeveer vijftien kilometer vertrekt ook uit Deurle, maar gaat richting Latem, langs het golfterrein. Latem heeft een totaal andere uitstraling: het dorp is moderner, met veel gerenoveerde huizen en een volledig witte kerk. Latem is ook minder authentiek, met zijn vele toeristische restaurants en kunstgalerijen. Toch is het kleine centrum rond de kerk een streling voor het oog. De oorspronkelijk romaanse Sint-Martinuskerk werd in 1899 volledig gerestaureerd in neogotische stijl. Ze bevat zowel romaanse, barokke als neogotische elementen. U kan er ook een paar kunstwerken bezichtigen van de school van Sint-Martens-Latem, waaronder een groot schilderij van Gustave van de Woestijne. In een hoek van het kleine kerkhof ligt het graf van George Minne, met een van zijn beeldhouwwerken, een moeder met kind. Achter de kerk ligt de hoeve ‘Het Tempelhof’ dat ooit toebehoorde aan de Sint-Baafsabdij van Gent. Deze grote hoeve dankt zijn naam aan de ridderorde van de Tempeliers die hier enige tijd zou hebben verbleven. Het gebouw dateert uit 1622 maar werd in 1944 door Valentin Vaerwyck verbouwd in neotraditionele stijl. De hoeve maakte deel uit van een groter geheel, waar ook een brouwerij en een molen toe behoorden. ‘Het Tempelhof’ is de oudste overgebleven hoeve in Latem. Het huis ernaast werd bewoond door Valerius de Saedeleer en later door Maurice Sys. Een beetje verderop staat de ‘Koutermolen’, die in 1977 werd verplaatst, om twee jaar later opnieuw verhuisd te worden. De oorspronkelijke molen werd in 1373 gebouwd en hoorde ook bij de Sint-Baafsabdij, maar werd in 1614 vervangen door een andere, die nog regelmatig gebruikt werd tot 1955. U vervolgt de fietsroute langs de oevers van de Leie. Langs de prachtige villa’s glijdt langzaam de ene plezierboot na de andere voorbij. Links van de rivier bevinden zich de Latemse Meersen, beschermde veengebieden met een bijzondere vegetatie van wilgen, populieren, essen en grote vogelkolonies. De route stopt aan de oversteekplaats van Baarle. U steekt hier niet over, maar voor u terugrijdt, moet u beslist een blik te werpen op het infobord bij de veerpont: u ziet er een oude foto en een schilderij van deze mooie plek, maar dan in het begin van de 20e eeuw.