Charleroi (her)ontdekken

Charleroi, een stad die oorspronkelijk een militaire vesting was, heeft zich ontwikkeld dankzij ijzer en glas, maar vooral steenkool. In de 19de eeuw was Charleroi een bloeiende en begeerde stad, die dankbaar gebruik maakte van de industriële revolutie. De mijnen draaiden er op volle toeren. Maar na de Tweede Wereldoorlog veranderde de situatie drastisch. De mijnindustrie raakte in verval; Charleroi leed onder de veranderende tijdsgeest. Maar de relancepolitiek zou haar weer in ere herstellen. De stad kreeg een tweede adem en stelde alles in het werk om te bewijzen hoeveel kleine en grotere schatten hier verborgen waren. De art-nouveau- en art-decogebouwen in het centrum zijn getuigen van een rijk verleden. Het Museum van de Fotografie (het grootste in Europa!) wordt terecht vaak vermeld als een van de belangrijkste troeven van de stad. Maar er zijn nog andere uitstekende instellingen die van de grootste stad van Wallonië een dynamisch cultureel centrum maken. Daarnaast heeft Charleroi ook haar mijnverleden opgewaardeerd. Dat deed ze door de kolenmijn van Bois du Cazier om te bouwen, maar ook de nieuwe wandelpaden op de slakkenbergen, de heuvels waar de geschiedenis nog zo tastbaar aanwezig is, zorgen voor een unieke ontdekkingstocht. Zeker te bezoeken…

Charleroi ontstond door militaire ambities. Het waren de Spanjaarden die als eersten het potentieel van deze plek zagen. Het gehucht Charnoy domineerde de Samber en zijn vallei. De beslissing viel: er werd een vesting gebouwd. De werken werden in 1666 aangevat en de versterkte stad werd Charleroy gedoopt, ter ere van Karel II, de infant-koning. Maar de uitzonderlijk strategische ligging trok al snel andere hebzuchtigen aan. De vesting was nog niet afgewerkt toen de Fransen ze al inpalmden. Lodewijk XIV verleende de inwoners van de nieuwe stad voorrechten om hen aan te moedigen de stad verder uit te bouwen. Zijn illustere architect Vauban nam de plannen van de vesting opnieuw ter hand en vergrootte en voltooide de kunstwerken…