De Eixamplewijk, ten noorden van de Barri Gòtic, telt het grootste aantal modernistische bouwwerken in Barcelona. Langs de Passeig de Gracia en de aanpalende straten, die allemaal loodrecht op elkaar uitkomen, ontdek je natuurlijk de verwezenlijkingen van Gaudí, maar ook van andere grote namen van het modernisme: Domenech i Montaner of Puig Cadafalch... De wandeling begint nochtans in La Ribera, niet ver van de Plaça de Catalunya, voor het Palau de la Musica Catalana, begin 20e eeuw gebouwd door Lluis Domenech i Montaner. De Passeig de la Gracia wordt gevolgd door La Manzana de la Discordia (de Twistappel, een geheel opgetrokken door 3 meesters, elk in hun eigen stijl), het casa Lleo Morera (nr 35, Montaner), het Casa Amatler (nr 41, Cadafalch), het Casa Battlo (nr 43, Gaudí), het Casa Mila (of Pedrera, Gaudí) dat je kan bezoeken tot op het dak. We maken een kleine omweg en wandelen langs de Carrer d’Arago waar de Fundacio Tàpies zich bevindt, interessant zowel voor de buitenkant (Montaner) als voor de binnenkant, gewijd aan schilderijen van Antoni Tàpies en aan hedendaagse kunst. Er resten ons nog 2 meesterwerken van Gaudí: de beroemde Sagrada Familia, een indrukwekkende, onvoltooide kerk (die waarschijnlijk ook nooit af zal geraken) en het Park Güell, een ongelooflijke groene plek vol meesterwerken van de kunstenaar die zijn verbeelding de vrije loop heeft gelaten. Aanvankelijk ging het om een groots vastgoedproject van de magnaat Eusebi Güell, maar de projectplannen vonden geen kopers en dus was het Gaudí zelf die vanaf 1910 in de modelwoning ging wonen. Vandaag de dag is dit een museum geworden dat gewijd is aan de geniale architect.

De heuvel van Montjuïc bereik je het beste via de kabelbaan, vertrekkende van de haven (of eventueel via de funiculaire en de roltrap van aan de indrukwekkende ‘toegangspoorten’ van de Plaça de Espanya): zo krijg je een uitgestrekt panorama op de stad en de haven. Op de heuvel domineert het kolossale Palau Nacional het uitzicht. Dit gebouw werd opgetrokken ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1929 en huisvest nu het Nationale Museum voor Catalaanse Kunst. De heuvel telt nog andere musea en bezienswaardigheden, zoals het Poble Espanyol dat een overzicht biedt van de Spaanse architectuur in een ‘dorp’ dat sommigen misschien als te Disney-achtig zullen bestempelen. Naar aanleiding van de Olympische Spelen in 1992 onderging Montjuïc, waar zich vroeger een joods kerkhof bevond (vandaar ook de naam), enkele veranderingen: aan de werken van de Wereldtentoonstelling werden in 1974 moderne bouwwerken toegevoegd in de buurt van de aankomst van de funiculaire en de Fundacion Miró. Aan de rand van de heuvel heb je een prachtig zicht over de stad. De Fundacion is trouwens een absolute aanrader voor alle aficionados van Miró, wellicht de meest emblematische van alle Catalaanse kunstenaars. De wandeling door de haven begint aan de zuil van Christoffel Columbus en aan de Drassanes, de oude koninklijke arsenalen die nu onderdak bieden aan het Maritiem Museum. Daar kun je de geschiedenis ontdekken van de navigatie en scheepsbouw, beide erg belangrijk voor de havenactiviteiten van de stad. De oude haven werd onlangs gerenoveerd, omgeven door een loopbrug en een pier die tegenwoordig volledig ingenomen wordt door attracties (een aquarium, een IMAX, maar ook restaurants en een enorm winkelcentrum, het Marmagnum). Daarna volgt de Moll de la Barceloneta, waar je het interessante Museum voor Catalaanse Geschiedenis vindt in een mooi bakstenen gebouw (echt de moeite). Verder ligt het min of meer verlaten Poble Nou dat een metamorfose onderging om dienst te doen als Olympische haven. Hedendaags maar niet betoverend. Prettige wandeling!